مطالعه ي ارتباط بازيهاي تعاملي – ميداني با ميزان رشد و يادگيري آنها در كودكان 7- 10 سال

پژوهش حاضر به بررسي بازيهاي اجتماعي كه ارتباط مستقيم با تعاملات اجتماعي كودك دارد مي پردازد در اين رويكرد تعامل به معني رفتاري است كه ازكودك در حين بازي با همسالان خود سر ميزند و سنجش آن بر اساس ميزان سازگاري او در بازي و رابطه ي بين كودك با همسالانش مي باشد . بر مبناي تحقيقات صورت گرفته فرايند هاي شناختي همانند زبان ، استدلال ، انديشه با تعاملات اجتماعي رشد مي كند و زمينه ساز رشد اجتماعي كودك را فراهم مي سازد . شناخت نياز اولين گام براي ورود به موضوع است و شيوه پژوهش توصيفي – تحليلي بوده و راه دستيابي به آن در اين مقاله از طريق جمع آوري اطلاعات پايه از گروه هدف ( كودكان 10-7 سال ، معلمين مقطع دبستان، والدين ، برخي از مسئولين سازمان زيبا سازي ) كه به صورت جمع آوري اطلاعات ميداني ( ارائه پرسشنامه ، انجام مصاحبه ، مشاهدات ميداني ) صورت گرفته است . هدف پژوهش بررسي وضعيت حاضر و بيان پيشنهاد براي رسيدن به كيفيت مطلوب در حوزه مطرح شده مي باشد . به اين منظور ابتدا به بيان اطلاعاتي كه از طريق تعامل مستقيم با گروه هدف بدست آمده مي پردازد كه شامل شناخت نياز، ميزان سازگاري ، علاقه ي كودك به بازيهاي اجتماعي با هدف بررسي تناسب بين دومقوله ي مطرح شده بازيهاي ميداني موجود در پارك ها و نيازمنديهاي گروه هدف است .