افزايش تمركز كودك و رابطه آن با اسباب بازي در كودكان بيش فعال

اختلالِ نارسايي توجه/بيش فعالي بخش قابل توجهي از بار اختلالات در دوران كودكي و نوجواني را به خود اختصاص مي دهد و با توجه به احتمال باقي ماندن تا بزرگسالي و طولاني بودن دورۀ آن، از اهميت بالايي برخوردار است. اسباب بازي ها به عنوان يكي از علاقه مندي هاي بزرگ كودك و همچنين يار درمانگر، مي توانند اهداف پنهان بسياري با خود همراه داشته باشند و خود انگاره هاي كودك را دچار تغيير و تحول كنند و تاثيرات عميقي بر ناخودآگاه و حتي رفتار كودك بگذارد. اين محصولات كاربردي پر رنگ و لعاب مي توانند والدين و آموزگاران را در رسيدن به اهداف درماني و آموزشي ياري نمايند. هدف از اين پژوهش بررسي اثربخشي بازي در افزايش تمركز اين كودكان مي باشد. روش تحقيق از نوع كيفي بوده و ابزار گردآوري داده ها از طريق مصاحبه روانشناسان با تخصص بازي درماني در شهرهاي تهران و مشهد و همچنين مطالعه و مشاهده بازي كردن كودكان بيش فعال مي باشد. روش نمونه گيري به صورت تصادفي است. با توجه به مصاحبه و مشاهدات ميداني نگارندگان به اين نتيجه رسيدند كه استفاده ازاسباب بازي هاي مناسب در كنار روش هاي درماني ديگر و يا حتي به تنهايي مي تواند تاثير به سزايي در مسير درمان داشته باشند. همچنين با توجه به تجزيه و تحليل هاي انجام شده، دو مجموعه از اسباب بازي هاي موثر در تمركز كودكان بيش فعال استنتاج شد. كه از نظر متخصصين بازي درماني، اسباب بازي هايي كه در خلال بازي و به طور غير مستقيم در افزايش تمركز كودكان موثرند، مناسب تر بودند.