صنوبر پشتوانه حيات و بقاء جنگل

جنگلها، شناخته شده ترين عامل پايداري اكوسيستمهاي طبيعي هستند. آنها عامل كليدي در توسعه پايدار بخش كشاورزي و به مثابه سرمايه ملي مي باشند. گرم شدن كره زمين، افزايش آلاينده هاي منو و دي اكسيد كربن، بروز سيلاب هاي مخرب كه عمومي ترين ناهنجاري زيست محيطي تلقي مي شوند، ناشي از تخريب جنگلها و كاهش بي وقفه سطح آنهاست. نياز به چوب، اصلي ترين عامل تخريب جنگلها بشمار مي رود. نياز فراوان به مواد اوليه چوبي رويكرد نويني را مي طلبد تا نگاه به عرصه هاي جنگلي براي توليد چوب، دگرگون شود. بخشي از اين نياز فراوان، با كشت درختان تند رشد صنوبر تحت عنوان زراعت چوب قابل جبران است. زيرا، صنوبرها از توانايي و پتانسيل فراوان و متفاوت توليد چوب برخوردارند. نتايج بررسيها نشان داد كه توان توليد چوب ارقام تندرشد صنوبردر مزارع چوب از 4 تا 8 برابر بيشتر از توان توليد گونه هاي جنگلي است. اختصاص اراضي كم بازده جنگلي در سامانه هاي مشرف به اراضي غيرجنگلي براي زراعت چوب، مي تواند بخشي از نياز مواد اوليه چوبي مورد نياز صنايع را تامين نموده و خودكفايي در زمينه توليدات چوبي را بهبود بخشد. اين رويكرد تخريب جنگلها را با هدف قطع و برداشت چوب كاهش داده و حيات و بقاء و پايداري آنها را تضميين مي كند.