كاربرد بنيان هاي فرهنگي صلح ايراني در سياست خارجي؛ بررسي عملكرد وزرا خارجه ذكاءالملك فروغي، علي اصغر حكمت ومحمدجواد ظريف

استفاده از ديپلماسي عمومي جايگاهي مهم در سياست خارجي دارد. اين جايگاه به منظور پيشبرد منافع ملي در دو سطح بازي در داخل و خارج از كشور است. بازي كه پوتنام از آن با نام بازي دو سطحي در مذاكرات بين المللي نام مي برد. كاربست اين ديپلماسي باعث مشروعيت و انعقاد قراردادها هم در خارج و هم در داخل مي شود. بدينسان بايد براي كاربرد آن از ابزارهاي اين ديپلماسي بهره برد. ادبيات ايران مشحون از بن مايه هاي صلح و عفو ودوستي و مدارا با دوستان و دشمنان است كه كاربست آن باعث اعتماد سازي در مذاكرات مي شود. در پاسخ به سوال چگونگي كاربرد بنيان هاي فرهنگي صلح ايراني در سياست خارجي اين پژوهش معتقد است ايران در اين حوزه از پتانسيل هاي قوي برخوردار بوده كه كه كاربرد آن در فضاي هاي ديپلماسي محمل كسب منافع ملي و پرآوزاه شدن هويت ملي و ديني شده است. در اين پژوهش عملكرد سه وزير امور خارجه بررسي مي گردد تا چگونگي كاربست بنيان هاي فرهنگي براي تامين صلح و امنيت منطقه اي و بين المللي روشن شود. وزرايي كه در مسير ديپلماسي ايراني تلاش داشته اند در برهه هايي حساس از ديپلماسي عمومي به خوبي بهره ببرند. فروعي استاد مدرسه سياست و حقوق بعنوان وزير امور خارجه ايران در اواخر دوره قاجار و در پهلوي اول مصحح برخي از ادبيات كلاسيك ايران بوده است. علي اصغر حكمت وزير شيرازي امور خارجه ايران در دهه سي و چهل سالها وزير معارف و فرهنگ بود و از حافظ و سعدي بهره مي برد. محمد جواد ظريف وزير خارجه فعلي و نماينده ايران در سارمان ملل دهه 1370 تا نيمه نخست دهه 1380 و در برجام از ديپلماسي عمومي بويژه در شبكه هاي مجازي بهره برد. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد وزراي خارجه موفق وزرايي بوده اند كه از ديپلماسي عمومي و فرهنگي بخوبي بهره برده‌اند و در اين ميان سعدي از جايگاهي مهم در ديپلماسي هر سه وزير برخوردار بوده است. آنها بخاطر آشنايي خود با ادبيات كلاسيك و بهره‌گيري از آموزشي دو ديسپليني بخوبي صلح ايراني را در جهان عرضه مي داشتند.