بررسي رفتار لرزه اي دره هاي آبرفتي با عمق متفاوت

زلزله، گسلش برشي است كه در نقطه¬اي خاص روي گسل آغاز شده و با سرعتي تقريباً برابر با سرعت موج برشي گسترش مي¬يابد. انتشار گسيختگي گسل به سمت ساختگاه در سرعتي نزديك به سرعت موج برشي باعث مي¬شود كه اكثر انرژيلرزه¬اي كه توسط گسيختگي ايجاد مي¬شود بر يك تك پالس بلند از حركت كه در ابتداي ثبت زلزله رخ مي¬دهد وارد شود. اين¬گونه زلزله¬ها به عنوان زلزله¬هاي ميدان نزديك شناخته مي-شوند.اما آنچه كه زلزله¬هاي ميدان نزديك و دور را از يكديگر متمايز مي¬كند فاصله بين محل شكست (توليد موج) و محل دريافت آن است. بهطوريكه برخي دانشمندان اين فاصله را براي زلزله¬هاي حوزه نزديك بين 10 تا 60 كيلومتر پيشنهاد نموده¬اند. به علت همين فاصله كم، فرصتي بين ميرا شدن فركانس¬هاي بالا نبوده و تاريخچه زماني شتاب اين زلزله¬ها محتواي فركانسي بالايي دارند. از اين رو شدت و طيف زلزله¬هاي نزديك گسل به زلزله¬هاي دور از گسل بيشتر است.از آنجايي كه ايران در كمربند زلزله آلپ –هيماليا قرار دارد و بسترهايآبرفتي بخش وسيعي ازمناطق مختلف كشور را در برگرفته¬اند، لذاارزيابيرفتارآن¬هادر برابراين زلزله¬هااز اهميتزيادي برخوردار است. يكي از عوامل بسيار مهم كه نقش تعيين¬كننده-اي در رفتار لرزه¬اي دره¬هاي آبرفتي دارد عمق دره مي¬باشد كه تغيير در آن منجر به تغييرات اساسي در رفتار لرزه¬اي دره¬هاي آبرفتي مي¬شود. لذا در اين پژوهش با مدل¬سازي يك دره آبرفتينيم بيضي با عمق¬هاي متفاوت مستقر بر بستر سنگي و با بهره¬گيري از روش اجزاي محدود به بررسي رفتار لرزه¬اي هر مدل، اعم از تغييرات شتاب و تغييرمكان¬هاي به وجود آمده تحت اثر زلزله¬هاي ميدان نزديك مي¬پردازيم.