بررسي سري زماني دماي سطح زمين به عنوان پيش‌نشانگر زلزله و مقايسه پالايه‌هاي موجك و كالمن. مطالعه موردي؛ زلزله زرند (3 اسفند 1383)

در اين مقاله سعي شده است كه با استفاده از پيش نشانگر دمايي اطلاعات مربوط به گسل و پيش‌بيني زلزله انجام شود. با توجه به لرزه‌خيزي ايران و قرار گرفتن آن روي كمربند لرزه‌اي آلپ-هيماليا لزوم پرداختن به مطالعات زلزله شناسي احساس مي شود. از ميان مطالعات مختلف پيرامون زلزله شناسي، پيش‌بيني زلزله، يكي از مطالعات جالب و در صورت به نتيجه رسيدنِ كامل، حياتي ترين آن‌هاست. در سال‌هاي اخير مطالعات نه چندان زيادي بر روي اين پيش‌نشانگر شده است كه منجر به ارائه نظريه‌هايي پيرامون فيزيكِ منتج به شناخت سازوكار اين مكانيزم توليد گرما شده است. در اين مطالعه با استفاده از پيش نشانگر دمايي يا حرارتي سعي در تشخيص بي‌هنجاري قبل از زلزله شد. در اين راستا با اتخاذ تصاوير ماهواره‌اي موديس و به طبع پژوهش مورد نظر، باندهاي حرارتي اين تصاوير را مورد بررسي قرار داده و سعي در يافتن ارتباطي معنا دار بين رويداد زلزله و تغييرات دمايي شد. همچنين در اين راه از پالايه ‌هاي موجك و كالمن نيز استفاده شد. نتيجتاً سري زماني به دست آمده حاصل از كنار هم قرار دادن دماي شبانه در روزهاي مختلف گوياي اين مطلب بود كه قبل از زلزله دماي سطح زمين افزايش يافته و سپس بلافاصله كم مي شود. با بررسي هاي آماري نيز موضوع بررسي بي‌هنجاري نيز مورد مطالعه قرار گرفت و نهايتاً اين موضوع نشان داد كه بي‌هنجاري 2 روز قبل از زلزله و همچنين روز زمين‌لرزه قابليت ثبت داشته است. در پايان نيز با مقايسه نتايج والايه موجك و كالمن، پالايه كالمن جهت مطالعات بعدي منتخب شد.