نگاهي نو به روش هاي تربيتي( الگويي ، تشويق و تنبيه )معلم بر تربيت اجتماعي كودك از منظر تعاليم اسلامي

ازجمله مهمترين مسائل زندگي همه انسانها مسئله تربيت و معرفت حاصل از آن و روابطي كه بر آن حاكم است، مي باشد و با توجه به اهميتي كه در حيات انسان دارد دين اسلام نيز و آموزه هاي بزرگان كه به عنوان منبعي ارزشمند و مملو از نكات اخلاقي و تربيت است به اين مهم پرداخته ، صرف نظر از اين كه تعليم و تربيت اجتماعي و اصول حاكم برآن كه مطلوب همه جوامع بوده و توجه بشر را از دير باز به خود معطوف نموده است . بر اين اساس هدف اين پژوهش« نگاهي نو به روش هاي تربيتي )الگويي ، تشويق و تنبيه( معلم بر تربيت اجتماعي كودك از منظر تعاليم اسلامي است».كه مهمترين اين روش ها عبارتند از : روش الگويي ، تشويق و تنبيه . در روش الگويي ؛ مربيان بايد بكوشند تا با عمل خود كودكان را به راه صحيح رهنمون شوند و خود با اعمالشان الگوي كودكان قرار گيرند ، در كاربرد روش تشويق ؛ تشويق بايد با كار كودك متناسب باشد و بهتر است پاداش همگام با موفقيت هاي تدريجي كودك بزرگ شود ، در پايان نيز روش تنبيه ؛ تنبيه زماني به كار مي آيد كه كودك بداند كاري كه انجام مي دهد اشتباه است ، تنبيه بايد بلا فاصله و همراه با حذف ساير پاداش ها انجام گيرد و چگونگي بدست آوردن پاداش دوباره براي كودك روشن شود. ابزاري كه براي جمع آوري اطلاعات مد نظر بوده بصورت توصيفي و تحليلي و اطلاعات گرد آوري شده از اسناد و مدارك شامل كتاب ها ، مقالات ، پايان نامه ها ... بوده است. در پايان ، دستاورد و نتيجه آن كه روش هاي تربيتي (الگويي ، تشويق و تنبيه ) هركدام بر تربيت اجتماعي كودك تأثير بسزايي دارند و به همراه آن بررسي و تبيين اين روش ها كه جهت بهره مندي و استفاده مربيان و صاحبان تعليم و تربيت اشاره واقع شده است ، بپردازيم.