بنيادهاي عرفاني انديشه‌ ملاصدرا در قلمرو حكمت متعاليه

حكمت متعاليه صدرايي در انديشه‌هاي عارفان مسلمان ريشه دارد. از منظر صدرالدين شيرازي تنها از طريق اهل سلوك و عرفان ميتوان به درك حقيقت دست يافت و به همين دليل روش ايشان مبتني بر كشف و شهود برهاني با تاكيد بر آيات و روايات مي‌باشد. ايشان تحت تاثير انديشه‌هاي عارفاني نظير ابن عربي و شاگردانش توانسته است نظريه اصالت وجود را تاسيس نمايد. در مساله وحدت وجود داراي دو ديدگاه مراتب تشكيكي وجود و وحدت شخصيه وجود است كه در ديدگاه دوم بشدت از تعاليم ابن عربي تاثير پذيرفته، همچنين در مساله معاد نيز ضمن بيان اقسام تناسخ تحت تاثير ديدگاه ابن عربي در موضوع تجسم اعمال، يك قسم از تناسخ را كه نوعي مسخ ملكوتي ناميده پذيرفته است. ايشان همچنين نظريه بسيط الحقيقه كل الاشياء را با بهره‌گيري از آموزه‌هاي عرفاني نظير آنچه ابن عربي پيرامون ظهور اشياء و عينيت حق تعالي با اشياء بيان كرده، ارائه نموده است.