بررسي رابطه ساده و چندگانه معنويت با تاب آوري،شفقت به خود و شادكامي در دانشجويان دختر دانشگاه پيام نور شهر اصفهان

مقدمه : پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه ساده و چندگانه معنويت با تاب آوري ،شفقت به خود و شادكامي در ميان دانشجويان دانشگاه پيام نور واحد خوراسگان انجام شد. روش: جامعه آماري اين پژوهش دانشجويان دختر دانشگاه پيام نور شهر اصفهان بود.كه تعداد 71 نفر از دانشجويان با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. مطالعه حاضر از نوع توصيفي- مقطعي است.ابزارهاي جمع آوري اطلاعات شامل پرسشنامه نگرش معنوي (شهيدي و فرج نيا،1391)،شادكامي آكسفورد (آرگايل و لو1990)،شفقت به خود فرم كوتاه (ريس و همكاران،2011)،مقياس تاب آوري (كونور و ديويد سون )كه داراي روايي و پايايي تاييد شده مي باشد، استفاده گرديد .براي تجزيه و تحليل داده ها از تكنيك آماري رگرسيون لوجستيك استفاده شد. يافته ها : نتايج نشان داد كه ارتباط بين معنويت با تاب آوري ،شفقت به خود و شادكامي (57.0 r= p=0.001 ) كه در مجموع ارتباط بين چهار متغير اصلي معني دار ميباشد. هرچند بين معنويت با شادكامي و شفقت به خود رابطه معنا داري مشاهده نگرديد ، اما بين معنويت با تاب آوري رابطه مثبت و معني دار به دست آمد. (r=0.46 p 0.001 ) نتيجه گيري: با توجه به اينكه متغير معنويت ، پيش بيني كننده معنا داري براي تاب آوري،شفقت به خود و شادكامي است ميتوان با ايجاد و تغيير نگرشهاي معنوي ، ظرفيت هاي تاب آوري ، شفقت به خود و شادكامي در دانشجويان افزايش داد.