دنيا و آخرت در نهج البلاغه از ديدگاه امام علي(ع)

مقوله دنيا و آخرت در نهج البلاغه به طرق و دلايل گوناگون بارها تكرار شده است و روش هاي مقابله با تهديدات دنيا و ارتباط بين اين دو مقوله از ديدگاه امام علي بيان شده است، در نهج‌البلاغه، دنيا به كرات مورد نكوهش قرار گرفته، به گونه‌اي كه ممكن است چنين برداشت شود كه از ديدگاه امام علي ع دنيا از آنجا كه موجب فريب و گمراهي انسان مي‌شود بايد به كلي ناديده گرفته شود اما نظر آن حضرت آن است كه اگرچه دنيا پديده اي نكوهيده و زشت است كه موجب تباهي آخرت انسان ها مي شود؛ اما حضرت علي عليه‌السلام در كنار نكوهش دنيا، گاه آن را تحسين كرده‌اند. در واقع، اين دل‌بستگي‌ها و تعلّقات روحي به دنيا كه پيامدهاي ناگوار و تبعات سوئي به دنبال دارد مورد مذمّت قرار گرفته است. همچنين، مخاطب حضرت علي عليه‌السلام غالبا قاسطين، ناكثين و مارقين هستند و آن حضرت از نوع نگرش آنها نسبت به دنيا بيزار و متنفّرند و ديد آنها را نسبت به دنيا مورد سرزنش قرار داده است.