تحليل و بررسي غرور ابليس در مثنوي

مثنوي مولوي يكي از ارزشمندترين منابع ادبيات عرفاني به حساب مي آيد كه تاثير پذيري فراوان مولوي از قرآن را ميتوان در همه جاي آن ديد .موضوع سالها عبادت و بندگي ابليس به درگاه خداوند و پس از آن سرپيچي از فرمان خالق ، به علت غروري كه منجر به سجده نكردن او بر آدم شد از جمله مباحث مجادله برانگيز در حوزه ي ادبيات عرفاني است ، بطوري كه دسته اي از عرفا به جانبداري از ابليس پرداخته و علت سجده نكردن او بر آدم را شدت حبّ و علاقه ي او به خدا مي دانند و دسته اي ديگر به مخالفت با او پرداخته و علت سجده نكردنش بر آدم را غرور و تكبّر او مي دانند كه خود را از آدم برتر مي دانسته است . اين مقاله به تحليل و بررسي علت رانده شدن ابليس از بارگاه الهي بنا بر اشعار مثنوي پرداخته و با توجّه به اشعاري كه به آنها استناد داده مي شود علت طرد شدن او غرور ،تكبّر و خودبرتربيني او نسبت به آدم است .