تأثير جايگاه شاه بر انديشه ديني در ايران عصر ساساني (با تأكيد بر دين زرتشت)

هنگامي كه حكومت ساسانيان به دست اردشير بابكان تأسيس گشت، اساس آن بر قدرت و تقدس شاه بنا گرديد. تقدس شاه، با فرّه ايزدي او جنبه قانوني به خود گرفت. انديشه فرّه ايزدي شاه ريشه در اعماق تاريخ ايران زمين داشت، بنابراين شاهان ساساني در طول چهار قرن پادشاهي خويش بر ايران نماينده خداوند بر روي زمين به شمار مي رفتند. تلاش ساسانيان براي تشكيل يك قدرت نيرومند با رسميت يافتن دين زرتشتي و حاكميت دين و دولت، ميدان را براي رشد و تكامل و ايجاد تشكيلات قوي و در حقيقت قدرت شاهنشاه و نيروي موبدان به هم پيوسته بودند. شعار همراهي دين و دولت، اتحاد و يكپارچگي را در كشور تأمين كرد و همين خط مشي دولت ساساني بود كه تا آخر عهد آنها استحكام داشت. مقاله حاضر به بررسي جايگاه شاه در دين زرتشتي و ايران باستان را از نظر جامعه شناسي مورد نقد و بررسي قرار داده است كه شاه به عنوان سايه فره ايزدي چه نقشي در جامعه ايران باستان داشته است.