نگاهي به اصطلاحات صوفي وعرفاني و زبان رمزي آن

اين پژوهش به اصطلاحات صوفي وعرفاني سروكار دارد، ومي خواهيم درك وفهم صحيح اشعار شاعران بزرگي مانند سنايي,عطار,مولانا,عراقي,خواجو,حافظ و نياز به مقدمات گوناگون دارد ، و به منظور شناخت اين گونۀ زباني خاصي(يعني زبان عرفاني) بدون بحثي مقدماتي دربارۀ زبان به طور كلي, ويژگيها و نقشهاي آن, شناخت گونه هاي مختلف كاربردي زبان, وكاركردهاي آن امكان پذيرنيست ، لذا نگاهي گذرا به نظريات كساني كه اين زبان را بوجود آورده اند داشته باشيم وببينيم كه صوفيه به طور كلي, چه تصوري از زبان دارند. ارائه زمينه و ديدگاه درباره موضوع : شناخت اين گونۀ زباني خاصي(يعني زبان عرفاني) بدون بحثي مقدماتي دربارۀ زبان به طور كلي, ويژگيها و نقشهاي آن, شناخت گونه هاي مختلف كاربردي زبان, وكاركردهاي آن امكان پذيرنيست. متون علمي موجود كه در اين بحث بررسي شد : واژه‌هاى خاص در زبان تصوف را به دو دسته تقسيم كرده‌اند: يكى اصطلاحات رسمى. دوم رمزهاى تصويرى , تصويرهاى نمادين شرح , تفسير نمادهاى عرفانى ,شناخت اصطلاحات و رابطه ميان معناي اصطلاحي ولغوي وآشنايي با فرهنگ اصطلاحات علوم مختلف , مجاز واستعاره واصطلاحات ورموز. بيان منطق منجر به انجام پژوهش :زبان معتاد براي بيان انديشه هاي معمولي است كه به جهان محسوس تعلق دارند وآنچه مربوط به جهان ماوراء حس است در زبان عادي نمي گنجد, اين نوع جهان بيني نيز سبب مي شود كه زبان صوفي براي غير عارف مشكل آفرين شود, زبان معمولي براي بيان تجربه هاي عادي ومعمولي است كه به دنياي محسوس تعلق دارند. به همين دليل كساني كه از چنين ادراك وبينش بي بهره اند, قادر به ادراك تجربه هاي ديگران نيستند. بيان هدف مطالعه: ورود به فضاي اصطلاحات صوفي وعرفاني و زبان رمزي آن اهميت بسياري در اين بررسي دارد كه بايستي شناخت اصطلاحات كه تأثير زيادي در شيوايي ادبيات عرفاني مي گذارد. نخست بايد ببينيم اصطلاح چيست وچگونه به وجود مي آيد ومعناي اصطلاحي چه تفاوتي با معناي لغوي دارد. پژوهشگر به سراغ منابع مهمي رفت تا رسيدن به هدفش كه عبارتند از مقدمه اي بر رمزگشايي اصطلاحات خمري در شعر فارسي ، مقدمه اي برمباني عرفان وتصوف سجادي ، گلشن راز شبسترى، فرهنگ مصطلحات عرفاء ومتصوفة سجادي ، رمز وداستانهاي رمزي در ادب فارسي پورنامداريان.