بررسي تطبيقي نظريه فطرت در قرآن و متكلمان اماميه

يكى از مهم‏ترين مباحثى كه در قرآن كريم و در روايات امامان معصوم (ع) بر آن تأكيد شده، مسأله فطرت است كه ازجمله، فطرت انسان و فطرى بودن دين و اعتراف رسمى انسان به ربوبيت الهي ازجمله مسائلى است كه آيات و روايات به آن اشاره دارند. فطرت كه آفرينش ويژه به شمار مي‌رود، اصلى‏ترين سرمايه وبرترين ره‌توشه‌اي است كه خداوند عالم انسان را از آن نعمت بزرگ كه سرشت خداشناسى آميخته با گرايش و دلپذيرى حق‏طلبى است بهره‌مند ساخته، همواره وى را به حفظ و حراست آن سفارش مى‏كند. هدف نويسنده در پژوهش حاضر بررسي تبيين فطرت در قرآن و متكلمان اماميه مي‌باشد. دراين‌بين نويسنده تلاش مي‌كند كه با استناد به آيات قرآن و روايات معصومان عليهم‌السلام و ديدگاه متكلمان قديم و معاصر اماميه، با استفاده از روش توصيفى ـ تحليلى، به تبيين فطرت پردازد.