شيوه هاي ترويج و تقويت فرهنگ كارآفريني در لسان قرآن و حديث

پژوهش حاضر با هدف بررسي شيوه هاي ترويج و تقويت فرهنگ كارآفريني با محوريت آموزه هاي قرآن و احاديث انجام پذيرفته است. يافته هاي پژوهش حكايت از آن دارد كه در قرآن و روايات اسلامي براي تبديل كارآفريني به فرهنگ و پيوند آن با هنجارهاي اجتماعي غالباً از شيوه هاي معنوي و معرفي كارآفريني به عنوان امري ارزشي استفاده شده است. اين شيوه ها در دو بخش«شيوه هاي انگيزشي و تشويقي» و «شيوه ها و ابزارهاي تنبيهي» قابل تقسيم بندي است. آموزه هاي اسلامي در حوزه ي شيوه هاي تشويقي با ايجاد نگرش مثبت از طريق: معرفي كارآفريني به عنوان تكليف و وظيفه، معرفي كارآفريني به عنوان عامل پيشرفت و توسعه، معرفي كارآفريني به عنوان مصداقي از جهاد در راه خدا، معرفي كارآفريني به عنوان سيره ي پيامبران، معرفي كارآفريني به عنوان عامل عزّت و سربلندي و معرفي كارآفريني به عنوان عامل سعادت دنيوي و اخروي سبب انگيزش به اين مسأله شده است. همچنين، در حوزه ي شيوه هاي تنبيهي نيز از طريق: تبيين رابطه ي عدم توانمندي اقتصادي و فقر، تبيين رابطه ي فقر اقتصادي و غضب خداوند، تبيين رابطه ي بي كاري و فساد و تبيين رابطه ي نپرداختن به كارآفريني و نابودي، با استفاده از شيوه تنبيه و هشدار به تقويت فرهنگ كارآفريني پرداخته شده است.