عوامل گسترش اسلام و تشيع در شبه قاره هند در قرون وسطي

دراین مقاله بر آنیم تا به بررسی عوامل گسترش اسلام و تشیع در شبه قاره هند بپردازیم. با توجه به آنكه ایران و شبه قاره هند همسایگان قدیمی و برادران دیرینه بوده اند، اسلام و تشیع از دروازه هاي ایران به سرزمین هند وارد گردید و مذهب به زبان فارسی به اهل هند تعلیم شد. این مقاله ضمن نگاه اجمالی به نحوه ورود اسلام و تشیع به شبه قاره، به جستار عوامل و زمینه هایی می پردازد كه بستر مناسبی براي فعالیت مسلمین و به خصوص شیعیان گردید تا آنها عزیز دیار خویش را كه همانا اسلام و تشیع بود، به هندوستان سوغات برند. این مجال، گاه مناسبی می نماید براي بررسی عللی چون مهاجرت، زبان فارسی، نقش صفویان در هند و حكومت هاي شیعی در جنوب شبه قاره و.... تا از هریك از آنها پیوندهایی نو ظهور در عرصه اسلام و تشیع بر جهانیان عرضه شود. البته این گزارش تاریخی برهه اي را بررسی می كند كه نقطه اوج این پیوند ها بوده است، قرون وسطی یا روزگار پس از حمله مغول تا پایان فرمانروایی مغولان در شبه قاره هند، عهد ظهور حكومت هاي شیعی و حضور علماي بزرگ ایرانی و مسلمان در هند كه هر یك با وجود خویش كوه نوري شدند بر قامت هندوستان بزرگ. كه اگر كوه نورشان به تاراج نادر رفت، در عوض ایرانیان صدها كوه نور به دیار هندوستان تقدیم نمودند تا نور خورشید اسلام و تشیع را بر فراز این سرزمین سبز به تلآلؤ در آورند