بررسي رابطه دينداري و رضايت از زندگي

عشق به خدا و تجربه دينداري انسان را به كار و فعاليت و ازخودگذشتگي وا مي¬دارد و كسي كه خود را در جامعه عضوي سودمند و ارزشمند ببيند ثبات و سلامت رواني او تأمين مي¬شود و رضايت از زندگي بالايي را تجربه مي¬كند و خود اين رضايت از زندگي، سلامت جامعه را تأمين مي¬كند. از اين رو در اين پژوهش هدف اصلي بررسي رابطه دينداري و برخي از متغيرهاي زمينه‌اي با رضايت از زندگي در بين شهروندان شهرستان زاهدان است. روش تحقيق در پژوهش حاضر، توصيفي و از نوع پيمايشي است. ابزار جمع¬آوري داده¬ها نيز پرسشنامه استاندارد بود. جمعيت آماري تحقيق را كليه شهروندان ساكن شهر زاهدان تشكيل مي‌دهند و براي انتخاب افراد نمونه، از روش نمونه‌گيري خوشه‌اي متناسب با حجم (PPS)، استفاده گرديد. يافته‌هاي تحقيق نشان‌دهنده، همبستگي مثبت و معنادار ميان همه ابعاد (اعتقادي، عاطفي، پيامدي، مناسكي، دانشي) دينداري با رضايت از زندگي است. نتايج رگرسيون چندگانه نيز حاكي از آن است كه شاخص¬هاي آماري مؤثر در مجموع 5/19 درصد از تغييرات متغير وابسته (رضايت از زندگي) را تبيين مي¬كنند. با توجه به يافته‌ها مي‌توان بيان داشت كه وضيعت دينداري مي‌تواند نقش مهمي در رضايت از زندگي افراد ايفا كند.