تحليل رابطه تبليغات تلويزيوني با ميزان كاهش هدر رفت آب توسط شهروندان

آب سرآغازي براي زندگي، عجين شده با فرهنگ ايراني و همواره مترادف با آباداني مي باشد‎.‎‏ به هنگام استفاده از اين ماده ‏بي بديل و حياتي هيچوقت به نبود آن نمي انديشيم چرا كه حتي فكر كردن به كمبود آن نيز به شدت دلهره آور است.‏‎ ‎امروزه ‏به دلايلي مختلف شاهد به صدا درآمدن زنگ خطري به نام بحران‎ ‎كم‎ ‎آبي مي باشيم، رشد روزافزون جمعيت از يك سو، ‏گسترش شهرنشيني و تغيير سبك زندگي از ديگر سو، به همراه كاهش منابع آبي و‎ ‎البته مهمتر از همه اين ها، سو مديريت-‏هاي رخ داده در سال هاي اخير، بحراني خود ساخته و از جنس آب را برايمان به ارمغان آوردن است.‏‎ ‎موارد مطروحه در سطور ‏بالا زماني بيشتر تأمل برانگيز مي شود كه بدانيم علي رغم اينكه حدود هفتاد درصد از سطح كره زمين را آب فراگرفته است ‏ولي فقط و فقط دو درصد از اين آبها شيرين بوده و در اين ميان سهم كشورمان با داشتن يك درصد از كل جمعيت جهان ‏تنها 36/0 درصد از آب هاي شيرين دنيا مي باشد. در كنار اطلاعات فوق ذكر اين نكته نيز ضروري به نظر مي رسد كه مصرف ‏سرانه آب آشاميدني در شهرهاي مختلف ايران در حدود 142 مترمكعب در سال مي باشد كه اين مقدار از مصرف سرانه، به ‏مراتب بيشتر از برخي كشورهاي پرآب اروپايي مانند اطريش با 108 مترمكعب و يا بلژيك با 105 مترمكعب در سال مي-‏باشد. همچنين بايد بدانيم، ميزان هدررفت آب در ايران حدود سي درصد بوده كه در قياس با آمارهاي جهاني سه برابر بيشتر ‏مي باشد. ‏ در ايران تلويزيون همچنان پرمخاطب ترين رسانه جمعي است‎ ‎و بيشتر بينندگان تلويزيون، بيننده آگهي هاي تجاري پخش ‏شده از اين رسانه نيز هستند‎.‎‏ وسايل ارتباط جمعي از جمله پديده هايي هستند كه بر كليه وجوه زنـدگي انسان سايـه ‏افكنده و به آنها سمت و سو مي دهند. اين وسايل به ويژه تلويزيون، تأثيراتي آشكار، سريع، مستقيم، متعدد و بسيار نافذ بر ‏جامعه دارند،‎ ‎ضمن اين كه تلويزيون به دليل امكان پخش هم زمان صوت و تصوير، جذابيت زيادي براي مخاطبان خود ايجاد ‏نموده است‎.‎