نقش و عملكرد نظام بانكي از واسطه گري مالي تا ايجاد اعتبار

اينكه عملكرد بانكها چگونه است و به چه ترتيبي ايجاد پول مي نمايند همواره مورد پرسش بوده است. بحران مالي سال 2008 نيز اين پرسش را برجسته تر مي نمايد. در طي قرن گذشته، سه نظريه بانكي غالب بوده است. نظريه واسطه گري مالي بانكداري و نظريه بانكداري ذخيره كسري و نظريه ايجاد اعتبار بانكي در طي اين سالها مورد استناد بوده است. مطابق نظريه هاي مطرح شده،عملكرد بانك ها در ارائه تسهيلات و همچنين سياست هاي آنها متفاوت است. با توجه به نظريه واسطه گري مالي، بانك ها با ديگر واسطه هاي مالي غيربانكي يكسان هستند. علاوه بر اين، تئوري بانك بعنوان واسطه، منطقي را براي مقررات بانكي كفايت سرمايه ارائه مي كند. اما اين نظريه نمي تواند درست باشد چرا كه اغلب مدل هاو سياست هاي اقتصادي بدون پايه و اساس تجربي مي باشد. همچنين نظريه هاي واسطه گري مالي و ذخيره كسري بانكداري توسط شواهد رد شده اند.لذا مقررات بانكي در خصوص كفايت سرمايه براي جلوگيري از بحران هاي بانكي همچنان داراي ابهام مي باشد. سؤال اين است كه چرا علوم مربوطه براي پيشرفت در زمينه آگاهي از سيستم هاي پولي شكست خورده است؟ چرا از به رسميت شناخته شدن نظريه ايجاد اعتبار كه بيش از يك قرن پيش مطرح شده، فاصله گرفته شده است؟