انگيزش فعاليت هاي اوقات فر اغت پسران بر اساس شيوه هاي فرزند پروري والدين مطالعه موردي (شهرستان شهركرد)

هدف از پژوهش حاضر، بررسي انگيزش پسران نسبت به فعاليت هاي مربوط به اوقات فر اغت بر اساس شيوه هاي فرزند پروري والدين بود كه با روش توصيفي - همبستگي و به صورت ميداني اجرا شد. به همين منظور از ميان كليه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهرستان شهركرد (4500 نفر) تعداد 210 نفر با روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. ابزار تحقيق شامل پرسشنامه هاي انگيزش اوقات فراغت (LMQ) و شيوه هاي فرزند پروري (PSI-II) دارلينگ و تويوكاوا (1997) بود. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آمار توصيفي و آمار استنباطي شامل آزمون هاي كلموگراف اسميرنف، فريدمن و ضريب همبستگي پيرسون صورت گرفت. تجزيه و تحليل يافته هاي تحقيق نشان داد؛ مهم ترين عوامل انگيزاننده براي شركت پسران در فعاليت ورزشي در زمان اوقات فراغت به ترتيب، انگيزه هاي مهارتي/رقابتي، اجتنابي/تحريكي، اجتماعي و شناختي مي باشد. همچنين نتايج ضريب همبستگي پيرسون نشان داد كه بين شيوه فرزندپروري اقتداري با بعد مهارتي/رقابتي رابطه مثبت معني دار وجود دارد(05/0p )، اما رابطه معني دار آماري با ديگر مؤلفه هاي انگيزه ورزشي مشاهده نشد( 05 /0 p). بين شيوه فرزند پروري آسان گيرانه با بعد اجتنابي/ تحريكي رابطه معني دار معكوس؛ و با بعد اجتماعي رابطه معني دار مثبت مشاهده شد(05/ 0 p )؛ بين شيوه فرزند پروري استبدادي با بعد مهارتي/ رقابتي همبستگي معني دار مثبت وجود دارد(05 /0 p ). بين انگيزش و سن شركت كنندگان رابطه اي از نوع منفي مشاهده شد (05/ 0 p). هر چند كه بين انگيزش و معدل تحصيلي شركت كنندگان هيچ نوع رابطه معني داري مشاهده نشد.