شماره ركورد كنفرانس :
4355
عنوان مقاله :
مقايسه اثر تمرينات 11+ با تمرينات تركيبي (11+ و حس عمقي) بر تعادل پوياي دانش آموزان دختر 9 تا 13 سال
پديدآورندگان :
شباني محمد smohammadi1356@yahoo.com دانشيار گروه علوم ورزشي، مركز آموزش عالي كاشمر، كاشمر، ايران , محمدي محمديه سمانه smohammadi1356@yahoo.com كارشناس ارشد آسيب شناسي و حركات اصلاحي، دبير تربيت بدني آموزش و پرورش شهرستان خليل آباد. , رستمي ذالني فاروق smohammadi1356@yahoo.com كارشناسي ارشد، گروه آسيبشناسي ورزشي و حركات اصالحي، دانشكده علوم ورزشي
كليدواژه :
تمرينات 11+ , تمرينات حس عمقي , تعادل ايستا , تعادل پويا
عنوان كنفرانس :
اولين كنفرانس ملي علوم ورزش و يافته هاي كاربردي
چكيده فارسي :
مهارت هاي حركتي بنيادي در تمام فعاليت هاي روزانه و حركات ورزشي به كار مي روند. بنابراين، تسلط بر آنها پيش نياز اساسي تمامي فعاليت هاست. تعادل نيز به عنوان يك مهارت حركتي پايه، بخش جدايي ناپذير تمام حركات است. مقايسه اثر تمرينات 11+ با تمرينات تركيبي (11+ و حس عمقي) بر تعادل پوياي دانش آموزان دختر 9 تا 13 سال بود. تعداد 20 نفر از دانش آموزان دختر 9 تا 13 شهرستان خليل آباد به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي و مساوي در دو گروه تجربي اول و تجربي دوم قرار گرفتند. گروه تجربي اول به مدت 8 هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه حدود 45 دقيقه پروتكل تركيبي برنامه گرم كردن 11+ را انجام دادند و گروه تجربي دوم در مدت مشابه پروتكل تركيبي برنامه گرم كردن 11+ را با سه حركت چوب موازنه و وابل برد و استپينگ انجام دادند. براي سنجش تعادل پوياي افراد قبل و بعد از تمرين از تست Y استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون آماري تي مستقل و وابسته و در سطح معناداري 05/ 0 استفاده شد. همان‌طور كه مشاهده مي‌شود هر دو روش تمريني تأثير معني‌داري بر روي ميزان تعادل پويا دارند، يعني بين ميانگين دو گروه اختلاف معني‌داري وجود دارد (001 /0=p). ولي مقايسه بين گروهي نشان مي‌دهد كه در پيش‌آزمون تعادل پويا در جهت قدامي اختلاف معني‌داري وجود ندارد (P=0/55، t=2/52)، در حالي كه در پس‌آزمون اختلاف معني‌داري وجود دارد (002 /0 P= ، 4/64=t). در رابطه با تعادل پويا در جهت خلفي-داخلي نيز به همين صورت هر دو روش تمريني در پيش آزمون تأثير معني‌داري ندارند (P=0/51، t=3/12)، در حالي كه در پس‌آزمون اختلاف معني‌داري وجود دارد (P=0/001 t=5/28،)، در رابطه با تعادل پويا در جهت خلفي-خارجي نيز به همين صورت هر دو روش تمريني در پيش آزمون تأثير معني‌داري نداشته اند (P=0/63 t=2/23،)، در حالي كه در پس‌آزمون اختلاف معني‌داري وجود دارد (P=0/001 t=6/92،)، مقايسه داده‌هاي بين دو گروه در مورد فاكتور تعادل پويا تفاوت معني‌داري را در قبل و بعد از دوره تمرين نشان داد، به طوري كه ميزان بهبودي در گروه تجربي دوم بيشتر از گروه تجربي اول بود. يافته هاي اين پژوهش آشكار ساخت كه پروتكل تركيبي (11+ و حس عمقي) بر تعادل پوياي دانش آموزان دختر 9 تا 13 سال در جهت بهبود فاكتور تعادل پويا موثرتر مي باشد. بنابراين مي توان از اين پروتكل به عنوان يك روش توانبخشي مكمل در جهت بهبود تعادل در دانش آموزان دختر 9 تا 13 سال استفاده نمود.
