بررسي روش منطق فازي جهت پيش بيني رفتار دراز مدت و دوام بتن

يكي از مهمترين چالش ها در بحث مدل سازي عددي و يا نرم افزاري رفتار دراز مدت و يا پارامترهاي مربوط به دوام بتن و اعضاي بتن آرمه، نحوه ي اعمال و در نظرگرفتن عدم قطعيت و احتمالات است كه باعث پيچيدگي در مدل سازي و پيشبيني شده است. افزون بر عدم قطعيت، وجود پارامتر هاي توصيفي و كيفي در كنار پارامتر هاي عددي و كمي، كار را براي مهندسين و محققين پيچيده تر كرده است. امروزه از روش هاي گوناگون رياضياتي براي انجام اين امر بهره گرفته مي شود، كه يكي از اين ها، روش هاي مبتني بر منطق فازي كه به آنها سيستم هاي فازي نيز گفته مي شود، است. منطق فازي در سال 1965 معرفي شد و از جمله منطق‌هاي چندارزشي است و بر نظريه ي مجموعه‌هاي فازي استوار است. منطق فازي فناوري جديدي است كه شيوه‌هايي را كه براي طراحي و مدل سازي يك سيستم نيازمند رياضيات پيچيده و پيشرفته‌است، با استفاده از مقادير زباني و دانش انساني جايگزين مي‌سازد. در اين مقاله، قدرت و دقت روش هاي مبتني بر منطق فازي براي پيش بيني محل و نوع ترك در اعضاي بتني، ارزيابي دوام بتن، ارزيابي خوردگي بتن و ميلگردها، تشخيص و پيش بيني تخريب بتن، پيش بيني مقاومت بتن در برار نفوذ آب و ارزيابي طول عمر اعضاي بتني در برابر عوامل محيطي مورد بررسي قرار گرفته شده است.