تاثير استفاده از دوغاب ميكروسيليس بر مقاومت و نفوذپذيري تحت فشار بتن در شرايط اضافه شدن مستقيم به تراك بتن آماده

امروزه با توجه به اهميت حفظ منابع آب و توزيع بهينه آن و همچنين افزايش سطح رفاه جوامع و توسعه سازه‌هاي تفريحي و خدماتي آبي و در نتيجه آن ساخت سازه‌هاي گوناگون در تماس با آب تحت فشار شامل مخازن، تونل‌ها، استخر‌ها و ... افزايش روز افزوني يافته است. همچنين به دليل هزينه‌هاي بسيار بالاي آب‌بندي سازه‌ها پس از اجرا، موضوع آب‌بند ساختن حجم بتن توليدي مورد توجه ويژه‌اي قرار گرفته است. جهت توليد بتن آب‌بند مواردي مانند نسبت آب به مواد سيماني، عيار مواد سيماني، كيفيت مصالح مصرفي، طرح اختلاط مناسب، استفاده از پوزولان و مواد افزودني آب‌بند كننده و البته اجراي مناسب بتن اهميت فراواني دارد. در اين پژوهش با توجه به اينكه در بسياري از پروژه‌هاي كشور، بتن در شرايط بتن آماده استفاده مي‌گردد، شرايط اين نوع بتن درنظر گرفته شده است و 5 طرح اختلاط شامل يك طرح شاهد و 4 طرح حاوي دوغاب ميكروسيليس در نسبت‌هاي مصرف وزني سيمان برابر 6، 10، 14 و 20 درصد مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان دهنده كاهش موثر عمق نفوذ آب در درصدهاي 10، 14 و 20 درصد بوده و همچنين تغيير چنداني از درصد 10 تا 20 نداشته‌ايم و همچنين در درصد مصرفي 6 درصد، عمق نفوذ به طور موثري كم نشده و نسبت به درصد مصرف 10 درصد اختلاف زيادي دارد. همچنين با توجه به عدم كاهش آب اختلاط، به ميزان آب حاوي دوغاب به دليل شبيه سازي شرايط بتن آماده، نسبت‌هاي آب به سيمان طرح‌هاي حاوي دوغاب بالاتر بوده است ولي مقاومت فشاري در طرح‌هاي 10، 14 و 20 بيشتر و يا برابر شاهد بوده كه اين امر نشان دهنده اين است كه كاهش مقاومت حاصل از افزايش نسبت آب به سيمان را دوغاب ميكروسيليس جبران مي‌كند، ولي در درصد مصرفي 6 درصد اين موضوع ديده نشده است.