تأثير تمرينات پيلاتس بر تعادل كودكان داراي سندرم داون

هدف تحقيق حاضر بررسي اثر بخشي تمرينات پيلاتس بر تعادل كودكان داراي سندرم داون بود. جامعه آماري اين تحقيق 45 نفر از كودكان مراكز استثنايي شهر كرمانشاه بودند. حجم نمونه اين پژوهش مشتمل بر 15 نفر كه علائم مشخص اين سندرم را دارا بودند انتخاب گرديد. نمونه آماري به صورت هدفمند انتخاب شدند. سپس از آزمودني ها پيش آزمون گرفته شد. به اين ترتيب كه تعادل آزمودني ها توسط مقياس تعادلي برگ اندازه گيري شد. در ادامه پس از 8 هفته تمرينات پيلاتس دوباره تعادل آزمودني ها اندازه گيري شد. جهت تجزيه و تحليل اطلاعات بدست آمده در پيش آزمون و پس آزمون و مقايسه آنها باهم از آزمون t وابسته استفاده شد. سطح معني داري 05/ 0 در نظرگرفته شد. نتايج حاصل از تحقيق نشان داد كه تمرينات پيلاتس در بهبود تعادل به شكل معناداري اثر گذار بوده است. با توجه به يافته هاي اين تحقيق مي توان بيان كرد دليل بهبود تعادل و عملكرد آزمودني ها ممكن است بدين دليل باشد كه تمرينات پيلاتس به هر دو عامل سيستم عضلاني و عصبي اثر بگذارد و در برطرف كردن مشكلات تعادلي پديدآمده، مفيد است و در نتيجه فرد را به اجراي مطلوب نزديك مي سازد.