طرح مخلوط و عمل آوري حرارتي پوشش تونل مكانيزه خط 6 تهران

عمل آوري بتن يكي از مهمترين فعاليت ها در دستيابي بتن به مقاومت طراحي خود است. براي آنكه بتن با بهترين كيفيت توليد و در مدت زمان كوتاهي به مقاومت اوليه طراحي رسد، نياز به آن است كه فرايند عمل آوري با روش مناسب و در شرايط محيطي مناسب انجام شود. اين حقيقت در ساخت تونل به روش مكانيزه، به دليل نقش تعيين كننده سگمنت هاي بتني پيش ساخته، از اهميت حياتي برخوردار است. در اين مقاله براي تونل در دست ساخت خط 6 مترو تهران به طول 5/ 10 كيلومتر و قطر حفاري 16 /9 متر كه 5 /7 كيلومتر آن به طور كامل ساخته شده، آزمايشهاي لازم براي انتخاب دما مناسب براي عمل آوري حرارتي (بدون بخار) و گام هاي لازم براي انتخاب طرح مخلوط مناسب براي سگمنت هاي بتني در آزمايشگاه كنترل كيفيت احداث شده در پروژه، ارائه گرديده است. در اين تحقيق، كيفيت قطعات بتني پيش ساخته براي پوشش تونل، به عنوان جزء مهمي از ساخت تونل، مورد بررسي قرار گرفته است. همچنين، عمل آوري حرارتي (بدون بخار) قطعات (سگمنت) بتني به جهت افزايش نرخ توليد آن توضيح داده شده است. مطابق با نتايج بدست آمده، ميانگين مقاومت فشاري 10 ساعته بتن با مصرف 6 /0 درصد وزن سيمان، مواد افزودني، بيش ازMPa 12 تا MPa15 گرديده است. اين ميزان مقاومت، نياز هاي طرح براي خروج قطعات بتني از قالب در بازه زماني 10 ساعته را فراهم مي آورد.