مقايسه عملكرد مدل‌هاي پيش‌بيني عمرمفيد سازه‌هاي بتني در شرايط كلريدي محيط‌هاي دريايي

در حال حاضر عمده مدل‌هاي برآورد عمرمفيد سازه‌هي بتن‌مسلح تحت شرايط كلريدي، زمان شروع‌خوردگي را به عنوان پايان عمرمفيد بهره‌برداري انتخاب مي‌كنند. بنابراين با مقايسه غلظت‌كلريد در عمق موردنظر (پوشش بتن روي ميلگرد) با غلظت كلريدبحراني مي‌توان زمان شروع‌خوردگي را تخمين زد. مدل‌هاي موجود جهت تخمين غلظت كلريد بتن (پروفيل يون‌كلريد) در طي زمان، پارامتر‌هاي ضريب‌انتشار كلريد و غلظت كلريدسطحي به همراه تغييرات آن‌ها در طي زمان، استفاده مي‌كنند. به همين منظور نتايج ضريب‌انتشار و كلريدسطحي در آزمونه‌هاي آزمايشگاهي يا سازه‌هاي واقعي در سنين مختلف استخراج مي‌شوند. در سال‌هاي اخير مدل‌هاي بين‌المللي و داخلي براي پيش‌بيني زمان شروع‌خوردگي در بتن‌هاي معمولي و پوزولاني تدوين شده‌اند. مدل Life-365 در امريكا و كانادا و مدل fib 2006 در اروپا توسط محققين و بر اساس نتايج آزمايشگاهي يا ميداني ارائه شده‌اند. همچنين دو مدل DuraPGulf (DuraQeshm) و درياپايدار در ايران و شرايط محيطي خليج‌فارس تدوين شده‌اند. در تحقيق حاضر، عملكرد چهار مدل مذكور براي تخمين عمرمفيد سازه‌هاي بتن‌مسلح بدون استفاده از پوزولان يا حاوي يك نوع پوزولان مقايسه شده‌اند. همچنين با استفاده از روش تفاضل‌محدود، حل عددي پديده نفوذ يون‌كلريد در بتن در شرايط خليج‌فارس صورت گرفت. به همين منظور بررسي آزمايشگاهي تعيين ضريب‌انتشار و تغييرات زماني آن براي بتن‌هاي بدون پوزولان، حاوي يك پوزولان (دوجزئي) و حاوي دو پوزولان (سه‌جزئي) انجام شد.