مقايسه ضوابط آيين نامه اي تحليل لرزه اي در تركيب مولفه هاي متعامد زلزله

امروزه آناليز ديناميكي سه بعدي براي تعداد قابل توجهي از سيستم‏هاي سازه اي كه در پهنه‏هاي لرزه خيز در حال ساخت هستند، مورد نياز مي‎باشند . همانطور كه مي‎دانيم جهت اعمال نيروهاي جانبي (زلزله)، روشهاي مختلفي براي توزيع نيروها بر سازه وجود دارد، اما در اين راستا به بررسي و كار بيشتري مورد نياز است .بزرگترين مزيتي كه استفاده از نيروهاي بدست آمده از تحليل ديناميكي به عنوان پايه طراحي دارد، اختلاف مهم در توزيع واقعي قانم نيروهاي زلزله نسبت به روش استاتيكي معادل مي‎باشد. در نتيجه استفاده از تحليل ديناميكي، سازه اي را به وجود مي‎آورد كه مقاومتر از سازه اي است، كه براساس روش استاتيكي معادل، تحليل و طراحي شده است. روش تقريبي دوبعدي استاتيكي معادل، براي سالها بعنوان پايه طراحي لرزه اي عمده سيستم‏هاي سازه اي در بسياري از نقاط مختلف جهان قابل قبول بود. اما در خلال بيست سال اخير، به جهت افزايش قابليت‏هاي نرم افزاري، بيشتر مهندسين تجاربي در خصوص تحليل استاتيكي معادل در مدل‏هاي سه بعدي بدست آورده‏اند. همچنين آيين نامه هاي طراحي لرزه اي، تحليل سه بعدي را براي سازه هاي مهم لازم دانسته و روشهايي براي در نظر گرفتن پاسخ نهايي و ماكزيمم سازه با در نظر گرفتن اثرات تركيب مولفه هاي زلزله در جهات مختلف ارائه كرده اند. با ابن وجود به نظر مي رسد كه آيين نامه هاي لرزه اي نگرش يكساني در ارزيابي تركيب مولفه هاي متعامد زلزله ندارند. در اين مقاله سعي شده است علاوه بر ارائه خلاصه اي از ضوابط موجود در آيين نامه هاي لرزه اي دنيا، به نقاط قوت و ضعف ضوابط مربوط به تركيب اثر مولفه هاي مختلف زلزله پرداخته و همچنين پيشنهاد هايي در جهت كاربردي تر شدن اين ضوابط ارئه شده است.