تاثير عصاره گيلاس بر فاكتورهاي التهابي IL-1وTNF-a ناشي از يك وهله فعاليت مقاومتي در مردان غير ورزشكار

هدف از پژوهش حاضر، تعيين تاثير عصاره گيلاس بر عوامل التهابي (TNF-α و IL-1β) بدنبال يك وهله فعاليت مقاومتي برونگرا در مردان غير ورزشكار بود. 20 مرد 20 تا 30 ساله غير ورزشكار شيراز با شاخص توده بدني بيشتر از 20 اما كمتر از 25 به صورت هدفمند در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه فعاليت مقاومتي اكسنتريك+ گيلاس، و فعاليت مقاومتي اكسنتريك+دارونما (هر گروه 10 نفر) قرار گرفتند. ابتدا هر دو گروه در يك فعاليت مقاومتي اكسنتريك با دستگاه پشت پا شركت كردند. سپس به مدت 2 هفته، يك گروه عصاره گيلاس و گروه ديگر دارونما (پودر آرد) دريافت كردند. عصاره گيلاس و دارونما در كپسول هاي كاملا مشابه و به ميزان 200 ميلي گرم بر كيلوگرم وزن بدن در روز مصرف شدند. بعد از دو هفته، هر دو گروه بار ديگر در همان فعاليت بدني مقاومتي وامانده ساز اكسنتريك با دستگاه پشت پا شركت كردند. قبل و بعد از هر دو فعاليت نمونه خوني از آنها اخذ گرديد. سطوح سرمي سطوح سرمي TNF-α و IL-1 و نيز درد عضلاني (VAS) بعد از فعاليت مقاومتي به طور معنادار افزايش يافتند، اما اين افزايش در گروه گيلاس (بعد از مصرف گيلاس) به طور معنادار كمتر از گروه دارونما بود (P 0.05). احتمالا مصرف مكمل عصاره گيلاس، كوفتگي عضلاني تاخيري و التهاب ناشي از آن را در مردان غير ورزشكار ناشي از يك وهله فعاليت مقاومتي وامانده ساز كاهش مي دهد.