مطالعه اثر نانوذرات نقره بر ميزان بيان يك ژن كليدي مسير بيوسنتز استويوزيد و رباديوزيد A در گياه Stevia rebaudian. B

از آنجاييكه ذرات در مقياس نانو داراي خواص جديدي هستند، ويژگي هاي فيزيكو شيميايي و فعاليت بيولوژيكي قابل توجهي از خود بروز مي دهند كه باعث كاربردي شدن نانوذرات نقره در برنامه هاي پزشكي شده است. يكي از شايع ترين بيماريها در جهان، ديابت مي باشد كه بدليل اهميت اين بيماري، منجر به افزايش تمايل به استفاده از شيرين كننده هاى طبيعى استخراج شده از گياهان مثل استويا گشته است. در مسير بيوسنتزي استويول گليكوزيدها، پانزده ژن فعاليت دارند، كه برخي از آن ها ژن هاي اختصاصي اين مسير در گياه استويا هستند كه مي توان بيان ژن هاي كليدي در اين مسير را تحت تاثير اليستورهاي مختلف سنجيد. اين آزمايش در گلخانه موسسه آموزش عالي سنا در قالب طرح كاملا تصادفي اجرا شد. گياهچه هاي خريداري شده پس از كاشت، تيمار نانو ذره نقره به صورت محلول پاشي بر روي گياه اعمال شد. پس از پايان انجام مراحل فوق بررسي بيان ژن (KAH (Kaurenoic acid-13 hydroxylase، با استفاده از تكنيك هاي Real-time PCR، به كار گرفته شد. نتايج نشان داد كه نمونه هاي گياهي تيمار شده با نانوذرات 78% افزايش بيان ژن KAH را نسبت به نمونه شاهد نشان داده اند. از نتايج فوق مي توان چنين استنباط كرد كه نانوذره نقره مي تواند بعنوان يك اليسيتور در افزايش بيان ژن كليدي مسير بيوسنتز استويول و رباديوزيد عمل كند و بدنبال آن مي توان از آن در جهت توليد بيشتر اين دو قند استفاده كرد كه بدنبال آن مسير جديدي در جهت كنترل بيماري ديابت شناسايي مي شود.