مقايسه اثر نانوذرات نقره زيستي و سنتزي بر ميزان تغييرات استويوزيد در گياه Stevia rebaudian. B

يكي از شايع ترين بيماريها در جهان، ديابت مي باشد. بدليل اهميت اين بيماري، منجر به افزايش تمايل به استفاده از شيرين كننده هاى طبيعى شده است. يكي از گونه هاي گياهى كه حاوى شيرين كننده هاي طبيعي مي باشد، استويا (Stevia rebaudian. B) مي باشد. از آنجاييكه ذرات در مقياس نانو داراي خواص جديدي هستند، سنتز زيستي نانوذرات، توسط عصاره گياهي، در زمينه هاي علوم پزشكي و بيوتكنولوژي بكار گرفته مي شود. در اين تحقيق نيز از نانوذره تجاري و زيستي بعنوان اليسيتور استفاده شده است. اين آزمايش در گلخانه تحقيقاتي موسسه آموزش عالي سنا در قالب طرح كاملا تصادفي اجرا شد. جهت سنتز سبز نانو ذرات نقره از روش رسوب گذاري با احياي يونهاي نقره توسط عصاره اندام هاي هوايي گياه انجام شد. پس از اطمينان از استقرار موفقيت آميز گياه، تيمارهايي مورد نظر به صورت محلول پاشي بر روي گياه اعمال شدند. تيمارهاي آزمايشي شامل نانو ذرات نقره زيستي و نانو ذره نقره تجاري بوده است. پس از پايان انجام مراحل فوق ميزان تغييرات قند استويوزيد با استفاده از كروماتوگرافي مايع اندازه گيري شد. نتايج نشان داد كه گياهان تيمار شده با نانوذره زيستي ميزان قند استويوزيد بيشتري (74%) از گياهان تيمار شده با نانوذره تجاري مي باشند. بر اساس يافته هاي حاصل مي توان چنين نتيجه گيري كرد كه نانوذره زيستي بعنوان اليسيتور قويتري از نانوذره تجاري بر فعالسازي مسير هاي سيگنالينگ گياه مي تواند اثرگذار باشد كه بدنبال آن مي توان جهت افزايش قند استويوزيد كه در درمان بيماران ديابتي مورد استفاده است بهره برد.