تبيين ارتباط متقابل بين معيارهاي طراحي شهريِ تاثيرگذار در هويت فضاهاي شهري (ميدان توحيد شهر مشهد)

گذر از فضا به مكان يكي از اهداف متعالي برنامه‌ريزي و طراحي فضاهاي عمومي است. ميدان‌ها گونه‌اي از فضاهاي شهري بوده كه محل بروز تعاملات اجتماعي و عرصه درنگ و تمركز بخشي به محيط شهري هستند، از اين‌رو معناداري اين فضاها در عرصه زندگي شهري سبب تقويت حس‌مكان و دلبستگي به مكان در بين شهروندان شده و هويت منحصربه فردي براي مكان تعريف ميكند. هدف از اين تحقيق بازشناسي ارتباط متقابل بين معيارهاي طراحي شهريِ تاثيرگذار در هويت فضاهاي شهري به خصوص ميادين شهري است. از اين‌رو ميدان توحيد مشهد (يكي از قديمي ترين دروازه هاي ورودي شهر و داراي موقعيت استراتژيك نسبت به حرم مطهر) با روش توصيفي و هدف كاربردي مورد ارزيابي قرار گرفته است. به منظور دريافت نظرات كارشناسان از روش دلفي و ابزار پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده و سپس به تحليل داده‌هاي پژوهش با استفاده از روش تحليل يكپارچه سوات (SWOT) مي‌پردازيم. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه محيط‌هاي با كيفيت شهري محصول نظام‌هاي جامع و چندسطحي از هدايت و كنترل توسعه و طراحي شهري بوده كه در چارچوب تفكر برنامه‌ريزي شكل گرفته و تكامل ميابند. از اين رو در تبيين معيارهاي كيفي طراحي شهريِ تاثيرگذار در هويت فضاهاي شهري، ساماندهي زمين و فضا با ارتقاي مولفه‌هاي كالبدي طراحي، سهولت حركت و دسترسي در راستاي توسعه پايدار، پديدآوردن مجموعه‌اي با ساختار عملكردي گوناگون و كارآمد، ارتقاء پايه‌هاي اقتصادي، و ساماندهي و بهبود سيما و منظر ميدان، تاثيرگذار بوده و ميتوانند مارا به هدف تحقيق نزديك كنند؛ هرچند طرح هاي شهرسازي براي اثبات كارايي و مطلوبيت خود نياز به گذشت زماني نه چندان اندك دارند.