نقش ساماندهي و احياي بافت متصل به بازار در توسعه پايدار بافت تاريخي كاشان نمونه موردي: ميدان سنگ و خيابان رضاعباسي

استخوانبندي هر بافت تاريخي اغلب از سلسله مراتبي از محورها، ميادين و نشانه‌ها تشكيل شده است كه در پي خيابان‌كشي‌هاي دوره پهلوي مصون نمانده است. عناصر ساختاري جديد بافت كاشان نيز كه از ابتداي قرن اخير بر شهر حادث شدند، داراي خيابان ها و مياديني هستند كه در بخش‌هايي هر چند ناچيز بر خطوط و گره‌هاي اصلي بافت تاريخي منطبق است. درصورتيكه حوزه‌هاي عملكردي و كالبدي حاصل از توسعه‌هاي جديد، خارج از محدوده بافت قرار دارند. اين انطباق عناصر جديد ساختاري با سازمان فضايي تاريخي در ميدان سنگ(فيض) صورت گرفته است. در ميان ميدان‌هاي بافت تاريخي كاشان بغير از ميدان كمال‌ملك، ميدان سنگ است كه از نظر ويژگي‌هاي كالبدي و دسترسي متمايز از ساير ميادين و گره‌هاي شهري است. اين ميدان كه ويژگي‌هاي يك ميدان تاريخي و ارزشمند را داراست از لحاظ موقعيت قرارگيري، يكي از دسترسي‌هاي اصلي بازار را از طريق خيابان رضاعباسي به بافت اطراف شكل مي‌دهد. اين خيابان و ميدان دوره پهلوي عملاً با محور بازار ممزوج شده، هرچند كمتر از مزاياي بازار بهر مي‌برند. در اين پژوهش با توجه به مفاهيم توسعه پايدار شهري، به ارزيابي و تحليل دو مولفه كاربري و كالبدي در محدوده مورد مطالعه پرداخته ‌مي‌شود و با آسيب‌شناسي و بررسي مشكلات موجود راهكارهاي متناسب ساماندهي پيشنهاد شده تا از اين طريق مصاديق دستيابي به توسعه پايدار فراهم گردد. با تقويت اين محور و ميدان مي‌توان به تعامل بيشتر بازار با بافت اطراف و توسعه پايدار اين منطقه بعنوان قطب اقتصادي و اجتماعي اميد داشت. به‌منظور انجام پژوهش از روش توصيفي - تحليلي در بستري از مطالعات اسنادي همچنين مشاهدات ميداني متعدد بهره گرفته شده است. و بر اساس مطالعه طرح‌هاي جامع و تفصيلي شهر كاشان به اصول كلي ساماندهي بافت و ارائه معيارها و ضوابطي به منظور توسعه پايدار محورهاي مرتبط با بازار پرداخته شده است.