تاثير نور بر محيط داخلي و ادراك از فضا

نور صورتي از انرژي تابشي است كه با سرعت 300000 كيلومتر بر ثانيه در فضا سير مي كند. نور اولين شرط براي داشتن هر نوع درك بصري است. در تاريكي، نه مي توانيم فضا را ببينيم و نه فرم و رنگ را مشاهده كنيم. نور و رنگ به عنوان دو عامل بسيار مهم و با توجه به تعلقشان به يك طيف تابشي منحصر بفرد كه وجودشان به يكديگر وابسته است در نحوه برداشت انسان از محيط معماري بسيار موثر هستند، و همين نحوه برداشت از معماري و محيط داخلي است كه او را از قرار گرفتن در يك محيط خرسند و يا ناراحت مي سازد. نور فارغ از طبيعي يا مصنوعي بودن علاوه بر تاثير بر سلامت جسماني بر روي رفتار هاي انسان و حالت هاي رواني او تاثير مي گذارند و از مباحث قابل بحث و بررسي در حوزه ي معماري مي تواند باشد. با در نظر گرفتن تاثير رواني نور مي توان محيط را به گونه اي طراحي كرد كه موجب افزايش رضايتمندي كاربر باشد و بهروري و كارايي محيط را افزايش داد. هدف از پژوهش حاضر كه روش پژوهش آن كتابخانه‎اي است، بررسي انواع نور و مفاهيم آن و تاثير آن بر روي طراحي و توليد يك فضا است.