تحليل هويت تاريخي و فرهنگ معماري در شهر تربت جام

معنايي كه محيط و ويژگي هاي كالبدي آثار انساني را به انسان القاء مي كنند،مشتمل بر آن دسته از اصول و ارزشهاي فرهنگي و هويتي است كه شكل دهنده محيط مي باشند.به بيان ديگر،محيط مصنوع با سمبلها و تناسبات و اجزا و نشانه ها و اشكال و رنگها و عملكردها،در عين حال كه بيانگر جهان بيني و هويت و فرهنگي است كه باني شكل گرفتن آن شده اند،اصول و ارزشهاي آنها را نيز به انسان القاء نموده و به نوعي در تحولات فرهنگي و رفتارهاي آحاد جامعه استفاده كننده ايفاي نقش مي نمايد.با عنايت به تأثير متقابل محيط و فرهنگ بر يكديگر،شناخت ويژگي ها و فرآيند تأثير محيط بر انسان و بر شكل گيري شخصيت و رفتارهاي او از گذشته هاي دور،از منظر بسياري از متفكران مورد توجه بوده است.معماري به عنوان بستر اتفاق زندگي بشر يكي از تأثير گذارترين هنرها در جهت نماياندن فرهنگ عامه و الگوهاي ساختاري آن در هر دوره است و اين امر باعث انعكاس كليتي قابل بررسي و قضاوت از فرهنگ،تفكر و ناخودآگاهي ملي،در معماري مي شود.اين قضاوت از طرف استفاده كنندگان محيط و نيز ساير ادوار تاريخي و فرهنگي نيز واقع مي شود.از طرفي،هنگامي كه جامعه همواره فضايي آشنا را تجربه كند،زمينه ساز خودباوري ملي و شكوفايي بيشتر افراد در فضايي آشنا،به خودباوري ملي دست يابند.از طرفي همين معماري تشكيل دهنده ي فرهنگي است كه در آن افراد بتوانند در بالندگي فرهنگي و پيشرفت آن نقش داشته باشند.