ريخت‌شناسي منظر زيارتي شيراز با هدف تدوين راهبردهاي گردشگري شهري

شهر را مي‌توان به نوعي تبلور كالبدي «خاطرات جمعي» شهروندان در طي زمان دانست كه نتيجه آن خوانايي شهر است و زيارتگاه‌ها به عنوان يكي از مهم‌ترين مشخصه‌هاي شهر ايراني در دوره اسلامي، نقش مهمي در خونايي و خاطرات مردم از شهر داشته‌اند. عدم توجه به نقش اين اماكن در برنامه‌ريزي و توسعه شهري به معني ناديده انگاشتن ظرفيت‌هاي بالقوه و بالفعل موجود تلقي مي‌شود. منظر زيارتي به عنوان يكي از اجزاء اصلي منظر شهري شيراز نيازمند تحليل كالبدي و معنايي است. تنوع اين اماكن و ماهيّت متنوع آنها در شيراز امروز نيازمند تحليلي است كه از رويكردهاي توصيفي- كالبدي فراتر رفته و نگرشي كيفي و معنايي را در پيش گيرد. روش اين پژوهش تركيبي شامل راهبرد كيفي و مورد پژوهي است. نتايج اوليه نشان مي‌دهند كه منظر زيارتي شيراز را مي‌توان در پنج دسته تقسيم بندي نمود. معيار اين تقسيم بندي ويژگي‌هاي مشترك معنايي هر گروه از زيارتگاه‌هاي شهر است كه به عنوان مهم‌ترين وجه ذهني آن اماكن با ارزش شناخته مي‌شود. اين مناظر پنجگانه به ترتيب عبارتند از منظر اول: اهل بيت، منظر دوم: اهل قبور، منظر سوم: اهل ادب و عرفان، منظر سوم: اهل زهد و انزوا و منظر چهارم: اهل رشادت و گمنامي. در نهايت راهبردهاي ارتقاي گردشگري شهري مبتني بر تحليل سوآت پايه‌گذاري شده و در قالب مؤلفه‌‌هاي چندگانۀ اجتماعي- فرهنگي، كالبدي- زيرساختي، آموزشي – تعليمي پيشنهاد مي‌شود.