تأثير انجام فعاليت­هاي فني و سازماني بر روي مسأله تخصيص افزونگي با انتخاب سياست­هاي افزونگي

مسأله تخصيص افزونگي (Redundancy Allocation Problem) (RAP) يكي از مسائل بهينه سازي قابليت اطمينان است. اين مسأله شامل تركيبي از سطوح مناسب افزونگي تحت سياست هاي مشخص براي حداكثرسازي قابليت اطمينان سيستم با در نظر گرفتنمحدوديتهاي از پيش تعيين شده است. از ديرباز تا كنون فرضيات متنوعي روي مدلهاي RAP پياده سازي شده است تا اين مدلها به شرايط واقعي نزديكتر شوند. امكان انتخابسياست قرارگيري اجزا در زير سيستمهاي مختلف يك سيستم سري- موازي از جمله ي اين فرضيات است. در اين مقاله قصد داريم تا با در نظر گرفتن فعاليتهاي فني و سازماني و تأثير آنها بر روي پارامترهاي مدل ضمن نزديكتر كردن شرايطمدل به دنياي واقعي، سطح قابليت اطمينان را نسبت به زماني كه اين فعاليتها وجود ندارد افزايش دهيم. از سوي ديگر با توجه به اينكه به دليل پيچيدگيهاي مدلهاي RAP روشهاي مختلف حل مسأله تاكنون براي آنها آزموده شده است ما نيز در اين مقاله قصد داريم تا با دو الگوريتم فراابتكاري ژنتيك به حل مدل مذكور بپردازيم .