بلند مرتبه سازي و اثرات آن بركيفيت تعاملات اجتماعي(موردمطالعه منطقه 9 و11 كلانشهرمشهد)

يكي از مسائلي كه شهرهاي امروزي جهان به ويژه شهرهاي بزرگ با آن مواجه مي باشند، افزايش جمعيت و مشكل تأمين مسكن براي جمعيت شهري است. رشد شتابان جمعيت شهري و به تبع آن نياز به مسكن از يك سو و جلوگيري از گسترش بي رويه شهرها براي استفاده ي بهينه از زمين شهري و رفع مشكلات، سيما، فضا، كاربري اراضي، مسائل زيست محيطي، حمل و نقل شهري و .. است.اين پژوهش با اين فرض پيش رفت كه با افزايش تدريجي ارتفاع، ميزان تعاملات اجتماعي ساكنين كاهش مي يابد .براي آزمون فرضيه،مناطق 9و11 كلانشهر مشهد به عنوان نمونة موردي انتخاب گرديد و تأثير تدريجي ارتفاع بر روابط و تعاملات ساكنين اين مجتمع مسكوني مورد بررسي قرار گرفت. در همين راستا، تعداد70 پرسشنامه به صورت تصادفي در ميان ساكنين برجهاي مرتفع منطقه توزيع گرديد.بعد از جمع آوري پرسشنامه ها، اطلاعات مربوط به هر سوال دسته بندي شد و پس از تجزيه و تحليل داده ها نتايجي به دست آمد كه نشان داد افزايش تدريجي ارتفاع با تعاملات اجتماعي ساكنين رابطه اي غيرخطي دارد .در نهايت با توجه به اين رابطه و به منظور مقابله با كاهش روابط ساكنين، راهكارهايي براي بالا بردن سطح تعاملات اجتماعي ساكنين در مجتمع هاي مسكوني بلند مرتبه مطرح گرديد .