تحليل و بررسي نحوه ي كاربست تحصيلات دانشگاهي در پاسخگويي به نيازهاي حرفه اي جامعه معماري (نمونه موردي: فارغ التحصيلان شاغل در شهر مشهد)

ارتباط صنعت و دانشگاه در ايجاد توسعه¬ي دانش محور از اهميت ويژه¬اي برخوردار است. عدم توانايي دانشگاه¬ها در تامين نيازهاي محيط¬هاي كاري و صنايع، اين ارتباط را كمرنگ نموده‌است و در نتيجه تعداد فارغ‌التحصيلان دانشگاهي بيكار رو به افزايش دارد. پژوهش پيش¬رو يكي از ريشه¬هاي اين مسئله را در عدم هم¬خواني آموزش¬هاي دانشگاهي و نيازهاي حرفه¬اي جست¬وجو مي¬كند و روش تحقيق اتخاذ شده در آن از نوع توصيفي-تحليلي و پيمايشي مي‌باشد. داده‌هاي موردنياز از طريق مطالعات كتابخانه‌اي، مصاحبه و پرسشنامه‌ گردآوري و سپس به كمك نرم‌افزار spss مورد تحليل و بررسي قرارمي¬گيرند. دستاورد اين پژوهش پس از ارزيابي ميزان پاسخگويي آموزش¬هاي دانشگاهي در حوزه معماري به برطرف كردن نيازهاي دانشجويان و آمادگي آن¬ها براي كار حرفه¬اي، دريافت نواقص موجود در بخش آموزش در مراحل مختلف طراحي و اجراي يك پروژه است. مطابق ارزيابي‌هاي صورت پذيرفته، شدت اين ناهماهنگي‌ها در مرحله طراحي كم‌تر از مرحله اجرا و نيز مرحله پيش از طراحي مي‌باشد كه با توجه به اهداف دوره كارشناسي رشته معماري اين مسئله قابل پيش‌بيني نيز بوده‌است. با اين وجود، در مرحله طراحي نيز آموزش‌هاي دانشگاهي و نيازهاي حرفه‌اي به طور كامل بر هم منطبق نيستند. توجه به اين نقاط ضعف در كنار تقويت نقاط قوت موجود، مي‌تواند زمينه¬ساز افزايش ميزان توانمندي¬هاي كاري فارغ التحصيلان اين رشته و كاهش نرخ بيكاري در ميان اين افراد شود.