بررسي الگوهاي رفتاري شهروندان در خيابان تيمورشاهي شهر كابل به منظور افزايش همساختي ميان كالبد و رفتار

در دوران معاصر با تغيير در سبك زندگي، شاهد تغييرات در ابعاد زندگي شهروندان شهرهاي پرجمعيت هستيم. سبك زندگي روزمره ي شهروندان تحت تاثير اين تغييرات، از سرعت و شتابزدگي در فعاليت ها و رفتارهاي انسان معاصر برخوردار است به گونه اي كه در دوران گذشته، شهرها مكان هايي براي صحبت و گفتگو، ملاقات و ديدار، مكث، تماشا و ارتباطات اجتماعي بودند ولي امروزه اين مكانها نمود واقعي خود را از دست داده است. نبود مكانهايي با امكانات لازم براي فعاليت هاي انسان، مي تواند پيامدهاي نامطلوبي مانند ترك محيط را در برداشته باشد. با تغيير رويكرد برنامه ريزي اتومبيل محور، به رويكرد انسان محور معطوف بر توجه به نيازها و نحوه ي رفتار وي در مكان رفتار ها مي توان بر مشكلات روحي رواني ناشي از عدم ابراز احساسات انسان معاصر غلبه كرد. مكان رفتارها به عنوان فضاهايي با قابليت هاي لازم براي انجام انواع فعاليت هاي شهروندان مطرح مي شود و عامل همساختي مي تواند بر كيفيت مكان رفتارها در ايجاد رفتارهاي هنجار شهروندان اثر گذار باشد. در اين پژوهش سعي شده الگوهاي رفتاري شهروندان در خيابان تيمورشاهي شهر كابل به منظور شناسايي آنها براي افزايش همساختي ميان كالبد و رفتارهاي جاري شهروندان بررسي شود. اين خيابان به عنوان نمونه اي كه در اثر ناديده گرفتن ابعاد انساني، تبديل به محيطي ناهمساخت با رفتارهاي شهروندان شده، انتخاب گرديده است. در اين پژوهش روش هاي كيفي و كمي به صورت توأمان مورد استفاده قرار گرفته است. در بررسي محدوده مورد نظر از تكنيك هاي حضور در محل، مشاهده ميداني، عكاسي، فيلم برداري، شمارش، پياده روي تجربي، جست و جوي نشانه ها و پيگردي استفاده شده كه خروجي آن نقشه هاي رفتاري و اطلاعات شمارش افراد مي باشد. هم چنين براي تجزيه و تحليل از روش هاي كمي و كيفي استفاده شده است و در نهايت راهنماي طراحي شهري متناسب با وضع موجود براي افزايش همساختي ميان كالبد و رفتار ارائه شده است.