ارجاع به معماري پس از اسلام در ايران در سبك رمانتي سيسم ملي ايران در دوره پهلوي اول

معماري به عنوان يك محصول فرهنگي مي تواند توسط مدلهاي نشانه¬ شناختي مورد خوانش قرار گيرد. از طريق اين خوانش لايه هاي اطلاعاتي جديد به ماده پيوسته فرهنگي معماري افزوده مي شود و امكان تفسير و فهم جديد از معماري فراهم مي گردد. در مقاله حاضر معماري سبك رمانتي سيسم ملي در دوره پهلوي اول با استفاده از مدل نشانه شناختي امبرتو اكو كه نشانه هاي معماري را از نظر عملكرد به سه دسته نشانه هاي معنايي، ساختاري و فني تقسيم مي كند مورد بررسي قرار گرفته است تا نحوه ارجاع به معماري پس از اسلام در ايران در سبك گفته شده را مشخص نمايد. به اين منظور در اين پژوهش كيفي، نشانه هاي معماري از تعدادي از بناهاي شاخص پهلوي اول برداشت شده و هر نشانه با توجه به عملكرد آن در مبدا( سبكي كه از آن استخراج شده) طبقه بندي شده و تحول آن هنگام بررسي در معماري پهلوي اول بررسي شده است. در نتيجه مشخص شده است كه نشانه هاي مرجوع در دوره پهلوي اول يا نشانه هاي معنايي بوده اند و يا نشانه هايي كه هم عملكرد معنايي و هم عملكرد فني در مبدا داشته اند. اين نشانه ها هنگام به كار گيري تنها عملكرد معنايي خود را حفظ نموده اند در نتيجه يا عينا همان كاركرد مبدا را داشته اند يا كاركرد آنها از فني-معنايي به معنايي كاهش يافته است.