تبيين شاخصه هاي معماري موثر در تعاملات بين فرهنگي كشورهاي اسلامي مقايسه تطبيقي باغ ايراني با باغات هند (باغ شاليمار ، باغ تاج محل ، باغ بابر، باغ فين)

جامعه مدرن جامعه¬اي با زمينه هاي فرهنگي متفاوت است و اين تفاوت هاي فرهنگي منجر به برقراري ارتباط و به دنبال آن تبادل اطلاعات، ايده ها و تجارب جديد شده و فرصت براي درك ارزش هاي جهاني، مسائل فرهنگي، سنت ها و باورهاي مختلف را ايجاد مي¬كند. امروزه ارتباطات بين¬فرهنگي به عنوان زير مجموعه اي از فرهنگ و ارتباطات به دنبال مديريت تفاوت هاي فرهنگي مي باشد و در اين ميان بر اشتراكات فرهنگي تاكيد دارد و از طريق تعامل و گفت و گو پلي براي برقراري ارتباط بين فرهنگ هاي گوناگون ايجاد مي كند. فرايند غيركلامي انسان با محيط و استفاده از هنر به عنوان ارتباط بي كلام ، يكي از ابزارهاي ارتباط بين فرهنگي بيان شده است. هنر ابزار خاصي از ارتباط است و هنگامي كه ارزش يا برتري براي فرهنگ به همراه داشته باشد و باعث تغيير در كيفيت شود، آن را ابزار ارتباطي در نظر مي¬گيرند. در حقيقت، هنر ارتباط را آغاز مي كند و مي تواند يك ابزار جهاني براي شروع گفتگوي بين فرهنگي باشد و معماري نيز به عنوان زير شاخه اي از هنر، وسيله ي سنجش فرهنگ است و با در نظرگرفتن مشتركات فرهنگي و اهداف مشترك موجب برقراري تعامل بين فرهنگ ها مي گردد. هدف از اين مقاله، بررسي اصول و مفاهيم مشترك معماري كشورهاي اسلامي به عنوان راهكار برقراري تعاملات بين فرهنگي با استفاده از روش تحقيق توصيفي تحليلي است كه در ابتدا با مطالعه كتابخانه اي، تعاملات بين فرهنگي به عنوان نياز اصلي دهكده جهاني و ناظر بر فرهنگ هاي متفاوت معرف ¬شده و از هنر و معماري به عنوان زبان مشترك ميان انسان ها و راهكار برقراري تعاملات بين فرهنگي صحبت به ميان آمده است و با تحليل نمونه هاي معماري منتخب كشورهاي اسلامي به يافتن مولفه هاي مؤثر در برقراري زمينه هاي ارتباطات بين فرهنگي پرداخته شده است و در نهايت شاخصه ها و مولفه هاي معماري بين فرهنگي كه كاركردي فراسرزميني داشته و قابليت رسوخ به ساير فرهنگ ها را داشته است، استخراج شده است.