ارزيابي معيارهاي كيفيت بخشي به( فضاهاي رهاشده شهري) در راستاي توسعه پايدار اماكن گردشگري در شهرهاي اسلامي

از انجايي كه در شهرهاي دنيا شكافهاي ايجاد شده به دليل تغييرات دوران نوگرايي،فضاهاي گمشده، مناظر شهري بدون ساختار و رها شده‌ي پيرامون برجهاي بلندمرتبه، ميادين شهري، فضاي زيرروگذرهاي سواره و بزرگراه‌ها كه در عقب نشيني‌ها و فرورفتگي‌ها معضلات عديده‌اي مثل فقدان امنيت و دامن زدن به خواسته‌هاي حاشيه نشينان را بوجود اورده اند كه هيچ ارتباط مثبتي با محيط پيرامون و استفاده كنندگان خود برقرار نكرده‌اند از طرفي فرصتهاي بيشماري را جهت باز توسعه‌هاي شهري و خلق فضا جهت كشف بسياري از منابع پنهان و ايجاد الگوهاي محرك توسعه گردشگري در اختيار طراحان قرار مي‌دهد.از اين رو استفاده بهينه از فضاهاي رها شده و ايجاد پايداري و سرزندگي در اين فضاها با توجه به افزايش روز افزون نياز به فضاهاي تفريحي لازم است و از انجايي كه در فرهنگ اسلامي كه برگرفته از سرچشمه ي (قرآن) است، هر چند به طور صريح واژه ي «تفريحات سالم» نيامده است ولي با بررسي آيات درمييابيم كه تفريح سالم از نياز هاي اساسي زندگي انسان است.از اينرو هدف از اين پژوهش ارزيابي معيارهاي كيفيت دهي به فضاهاي رها شده جهت سنجش ميزان رضايتمندي از محيط توسط ديدارگران به منظور جذب گردشگر و سرمايه با بهره گيري از نظام ارزشي كيفيت هاي محيطي، اضافه نمودن رنگ جذابيت به مكان شهر و تبديل فضاي رها شده به عنوان محيطي امن است.روش انجام تحقيق تحليلي- توصيفي وپيمايشي مي باشد ابتدا بر اساس نظر متخصصين، اساتيد و مباني نظري معيارهاي كيفيت دهي به فضا و مباني نظري مطالعه شده استخراج گرديد سپس اين مولفه ها مطابق فرايند نظرسنجي امتيازدهي گرديد و با استفاده از روش AHPو بهره گيري از نرمافزار سوپرديسيژن به ارزيابي و اندازه گيري مهم ترين معيارهاي كيفت دهي به فضاهاي رها شده پرداخته ايم.نتايج نشان ميدهد عوامل سرزندگي،اسايش محيطي،حس تعلق و امنيت به ترتيب داراي الويت بيشتري جهت افزايش كيفيت محيط ميباشند.