انطباق پذيري ويژگي هاي معماري ايراني در طراحي كوي مسكوني بافت قديم مشهد

دغدغهي پيوند با گذشته و عدم توفيق در بهوجود آوردن يك جريان معماري كه بتواند به صورت صحيح در ادامه و تكامل تاريخ معماري ايران باشد، همواره در معماري معاصر وجود داشته، اما اين نگاه به گذشته در اغلب موارد، سطحي، ‌غير منطبق، و به‌دور‌ از دستيابي و رسيدن به اصول و جوهره واقعي خويشتن بوده است. تحليل معمارى ايران نشان مى‌دهد كه به رغم كثرت، تنوع و پيچيدگى بناها، اصول، مبانى و الگوهايى مشخص در طول زمان به اشكال مختلف در اين معمارى به كار گرفته شده‌اند. هدف اين پژوهش شناخت، سنجش و باز‌به‌كارگيري الگوهاي معماري ايراني در خانه معاصر، باز‌زنده‌ سازي ارزش هاي گذشته هويت ايراني اسلامي متناسب با نيازهاي ساكنين معاصر، حصول شناخت از مفهوم كوي و خانه و كالبد آن در معماري اصيل ايراني از دو محور ميداني و كتابخانه اي مي‌باشد. با استفاده از روش اسنادي و مطالعات ميداني به بررسي نقش و ويژگي الگوهاي فضايي خانه‌هاي تاريخي به خصوص خانه هاي تاريخي شهر مشهد پرداخته ميشود. نتايج به دست آمده از پژوهش به صورت جداولي ارائه شده‌اند. از بررسي‌هاي انجام شده مي‌توان نتيجه گرفت كه تنها الگوست كه مي‌تواند با پرهيز از تقليد يا تكرار كار گذشتگان، تجربيات آنان را در قالب آثار متنوع معماري نمايان سازد و اين راهكاري مناسب براي استفاده مجدد(به شيوه‌اي نوين) از معماري گذشته سرزمينمان است.