بررسي چگونگي بهره گيري از الگوي چهارباغ در دوره معاصر(نمونه تطبيقي:دانشگاه امام صادق-مركز فرهنگي فرشچيان)

دغدغه ارتباط با گذشته و پيوند با معماري سنتي همواره مدنظر معماران معاصر بوده است و هركدام در تلاش بوده اند تا به نوعي اين زنجير اتصال را حفظ كرده و در جهت تداوم آن بكوشند. همچنين بررسي برخي از الگوهاي معماري ايراني به عنوان عاملي موثر در شناخت سنت و پيوند با آن ميتواند در اين مسير راهگشا باشد. بنابراين ضرورت دارد تا با بررسي الگوي چهار تاييِ چهارباغ به عنوان نمونه ي موفق در پيوند با گذشته قدم برداريم و با شناسايي ابعاد مختلف اين الگو به بررسي آثار سنتي و معاصر پرداخته و با مقايسه اين دو بتوانيم به نتايجي دست يابيم كه مي تواند قدمي باشد براي آيندگان. روش تحقيق در اين پژوهش تفسيري- تاريخي و جمع آوري اطلاعات، كتابخانه اي- اسنادي مي باشد. هدف اين مقاله، يافتن نحوه ي استفاده معماران سنتي و معاصر از الگوي چهارباغ و پي بردن به تغييرات اين الگو از گذشته تا كنون و همچنين بررسي چگونگي استفاده ي معماران معاصر از اين الگوِ معماري ايراني مي باشد. پس از تحليل و بررسيِ نمونه هاي سنتي(باغ فين كاشان) و معاصر(دانشگاه امام صادق و مركز فرهنگي فرشچيان) اين نتايج به دست آمد كه الگوي چهار باغ در نمونه هاي معاصر و در بعد كالبدي بسيار شبيه به نمونه هاي سنتي و در ابعاد كاركردي و معنايي تا حدودي نزديك به نمونه هاي سنتي مي باشد(در برخي مولفه ها تغييراتي را داشته است).