تاثير تعداد و پراكندگي طول هاي كنترل بر دقت نهايي كاليبراسيون

كالیبراسیون دقیق بخش مهمی از عملیات فتوگرامتری است. عوامل زیادی در دقت نهایی كالیبراسیون نقش ایفا می‌كنند كه از جمله‌ی این عوامل می‌توان به زاویه عكسبرداری، تعداد نقاط هدف روی تست‌فیلد و شكل تست‌فیلد اشاره كرد. یكی از عواملی كه دقت به‌سزایی در دقت نهایی كالیبراسیون داراست تعداد و پراكندگی طول‌های كنترل روی سطح تست‌فیلد می‌باشد. سوالی كه در این مورد مطرح است این است كه تعداد و پراكندگی طول‌های كنترل تا چه حد می‌تواند در دقت نهایی كالیبراسیون موثر باشد؟ نحوه‌ی پوشش سطح و عمق توسط این طول‌های كنترل چگونه باشد تا به دقت بهینه برسیم؟ این موارد برای هر دو نوع تست‌فیلد مسطح و فضایی مطرح است. در این مقاله این موضوع توسط یك تست‌فیلد مسطح و یك تست فیلد فضایی مورد‌ ارزیابی قرار گرفته است. دقت برای هر حالت از مقایسه مختصات كنترل‌شده با مختصات نتیجه گرفته شده برای تمام نقاط هدف به دست آمده است. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد كه در حالت مسطحاتی در نظر گرفتن چند طول بزرگ در حالت‌های افقی، عمودی و قطری به همراه طول‌های كوچك پراكنده در سطح تست‌فیلد بهترین دقت را برای پروژه به همراه داشته است.خطا در این حالت نسبت به بهترین حالت موارد آزمایشی دیگر تقریبا نصف شده است كه نشان می‌دهد دقت نسبت به سایر حالات كاملا بهینه است. هم‌چنین در تست‌فیلد فضایی پوشش بیشتر عمق‌ها و سطوح ، دقت حاصله‌ی بهتری را نتیجه داده است. در حالت پوشش كامل عمق خطا 219/2 میلی‌متر و در حالت پوشش كامل سطح 1519/3 میلی‌متر بوده است كه بهترین دقت برای موارد آزمایشی بوده است.