تحليل و مقايسه تطبيقي الگوهاي فرآيند طراحي از ديدگاه صاحب نظران داخلي

فرآيند طراحي مقوله ايست كه در نيمه ي دوم قرن بيستم مورد توجه معماران و نظريه پردازان قرار گرفت و با پرداختن به آن از زواياي متفاوت، ديدگاه ها و دسته بندي هاي مختلفي ارائه شد. با ورود معماري مدرن به جامعه ي سنتي ايران، نظريات و ديدگاه هاي متفاوت نيز در آثار معماري معاصر كشور نمود بيشتري پيدا كرد و معماران معاصر براي همگام بودن با جريان فكري جهاني بيش از معماران سنتي به دنبال فرآيند محور كردن روند طراحي خود رفته اند.اين مقاله در سه بخش كلي تدوين شده است. در بخش نخست، پيشينه فرآيند طراحي و تعاريف مختلفي كه از روند و فرآيند وجود دارد بررسي مي شود. در بخش دوم، نظريات و تعاريف معماران و صاحب نظران داخلي از اين مفاهيم ارائه شده و فلوچارت هايي مبتني بر اين نظريات استخراج گشته است. در بخش سوم، به اختصار در رابطه با مدل هاي طراحي تعاملي توضيحاتي ارائه گشته و سپس با ارائه ي چارت ها و نمودار هاي متفاوت تحليلي از فرآيندهاي مختلف از لحاظ تاثير بر محصول طراحي و نمود فرآيندها در اثر حاصل از آنها ارائه گشته است. اين مطالعه به روش توصيفي – تحليلي صورت گرفته و با استفاده از منابع كتابخانه اي و مقالات معتبر و مصاحبه هاي انجام شده توسط نگارندگان به بررسي موضوع پرداخته است. در پايان، مي توان دريافت كه مقوله ي فرآيند طراحي در نظر معماران معاصر بحثي بسيار جدي و مهم تلقي مي گردد و با وجود اختلاف هاي جزيي، همگي به وجود يك فرآيند طراحي،صرف نظر از ميزان نمود عيني آن، اذعان دارند. حال آنكه به عقيده ي برخي اين فرآيند نقش سازمان دهنده براي رسيدن به محصول را دارد و به اعتقاد عده اي ديگر، اساسا معماري بايد فرآيند محور بوده و توجه اصلي بر فرآيند طراحي باشد و محصول در جايگاه بعدي قرار دارد.