سنجش شاخص هاي مسكن سالم در شهرهاي جديد (نمونه موردي: فاز 5 شهر پرند)

مسكن سالم يكي از ابعاد شهر سالم است، از اين رو توجه به مسائل و مشكلات و ارتقاء وضعيت كمي و كيفي مسكن ميتواند در تبيين موضوع و تدوين الگوهاي مسكن سالم به منظور تحقق اهداف شهر سالم بسيار مؤثر باشد. بررسي اين موضوع در شهرهاي جديد كه در جهت تحقق سكونتگاه مطلوب و پايدار شكل گرفته اند، امري مهم در توسعه مطلوب شهري به شمار مي آيد. مقاله حاضر با مروري بر مفهوم مسكن سالم و مولفه هاي موثر بر آن، تلاشي است براي پاسخگويي به اين سوال كه چه عواملي بر افزايش كيفيت مسكن سالم در شهرهاي جديد موثرند و اين مهم در فاز 5 شهر جديد پرند به عنوان نمونه موردي به چه ميزان تحقق يافته است؟. بدين منظور روش مقاله حاضر، توصيفي-تحليلي است و براي گردآوري داده ها ابتدا با استفاده مطالعات كتابخانه اي، شاخص هاي مسكن سالم استخراج شد و سپس از روش پيمايشي (توزيع پرسشنامه مردمي) در ميان 134 خانوار از ساكنين فاز5 شهر پرند، بهره گرفته شده است. همچنين براي تجزيه و تحليل اطلاعات از نرم افزارBSC Designer ، SPSS، Expert Choice استفاده شده است و از روش سلسله مراتبيAHP براي وزن دهي شاخص هاي مسكن سالم و روش كارت امتياز متوازن براي مشخص شدن ميزان تحقق مسكن سالم در نمونه مطالعاتي استفاده شده است. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد، از يافته هاي اصلي تحقيق ميتوان به شناسايي شاخص هاي سنجش مسكن سالم در شهرهاي جديد اشاره كرد، كه براساس آن معيار دسترسي به خدمات شهري با وزن 0.384 مهمترين عامل و معيار روشنايي و تهويه با وزن 0.140 ضعيف ترين عامل مي باشد. از ديگريافته ها ميتوان گفت، شهر جديد پرند از نظر برخورداري از شاخص هاي مسكن سالم در وضعيت نسبتا خوبي و در سطح 61.62 درصد قرار دارد و تنها معيار دسترسي به خدمات شهري پايين تر از سطح متوسط قرار دارد. در اين بين معيار دسترسي به خدمات اساسي با 90.66 درصد، بهترين وضعيت و معيار دسترسي به خدمات شهري با 40.06 درصد، ضعيف ترين وضعيت را به خود اختصاص داده اند.