تحليل و بررسي الگوهاي نوين در معماري محيط هاي يادگيري در كشورهاي اسلامي

مدرسه به عنوان اولين فضاي اجتماعي كه فرد به صورت رسمي در آن وارد مي شود، فضايي است براي جامعه پذيري، تعليم و رشد، كه نحوه معماري فضاهاي آن يكي از عوامل موثر تربيتي در جهت شكل گيري شخصيت افراد است. در تعليم و تربيت جديد، كالبد مدرسه به عنوان يك عامل زنده در كيفيت فعاليت هاي آموزشي دانش آموزان نقش ايفا مي كند و هم چنين محيط خشك مدرسه را از بين مي برد. به عقيده صاحب نظران، تعليم و تربيت ، چگونگي معماري مدارس ، الگوهاي تشكيل دهنده آن مي توانند در كنار ساير عوامل آموزشي تاثيرات قابل توجهي بر فراگيران باقي گذارند و فقدان اين واژگان مشترك سبب عدم نوآوري در ايده هاي طراحي مي شود، لذا لازم است تا با بررسي اين الگو ها به راهكار هايي موثر در ايجاد مدارس برسيم. اين تحقيق به دنبال پاسخ به اين سوال است كه ويژگي ها و الگوهاي موثر در معماري محيط هاي يادگيري در كشور هاي اسلامي كدام هستند. در اين نوشتار پس از بررسي تغييرات و رويكردهاي جديد در معماري معاصر اسلامي، محيط هاي يادگيري و سپس معرفي 25 الگو بر مبناي يكي از نظريات معتبر، با استفاده از روش بررسي نمونه موردي و تحليل محتوا به بررسي عوامل و الگوهاي طراحي 10 مدرسه برتر در جوامع اسلامي پرداخته ايم كه توانايي الگو آفريني براي بهبود محيط هاي آموزشي در آينده را نيز دارا مي باشند كه خود انقلابي در معماري اسلامي محيط هاي يادگيري است. نتايج نشان مي دهد، الگوهاي مهم در معماري اين مدارس، شامل نور طبيعي، ارتباط درون و بيرون، توجه به تهويه طبيعي، استفاده از رنگ و ... مي باشد.