تعيين عوامل اجتماعي و فرهنگي موثر بر ايجاد محلات پايدار شهري

مقوله پايداري در سده اخير در جواب برخي مشكلات زيست محيطي شامل آلودگي هاي خاك و آب و هوا و .. به جهت روند صنعتي شدن مطرح گرديده است.از اين رو استفاده منابع بدون اتلاف آن براي استفاده آيندگان بيان شد.از جمله منابعي كه امروزه بدان اشاره ميگردد منابع انساني و بالطبع آن منابع اجتماعي و فرهنگي است.لذا براي توسعه اي پايدار و همه جانبه لزوم توجه به بحث هاي اجتماعي در كنار بحث هاي كالبدي اهميت مي يابد، تا آنجا كه اگر به اين مباحث توجه نشود فضاهاي شهري، فضاهايي خالي از سرزندگي و حس تعلق و فاقد روابط مستحكم اجتماعي مي شود.از اين رو عدم توجه به اين عوامل باعث بروز مسائل اجتماعي شده كه ممكن است صدماتي به پيكره محلات شهري وارد نمايد.امروزه توجه نكردن به ايحاد محلات و فضاهايي براي مردم موجب كم شدن ارزش هاي اجتماعي و فرهنگي شده و محلات فاقد كيفيات زندگي شده است و صرفا برخي نيازهاي فيزيولوژيك را پاسخگوست و ادامه اين روند باعث خالي از سكنه شدن محلات و آسيب هاي اجتماعي مي شود.هدف اين پژوهش بررسي مفهوم و عوامل محلات پايدار در مراكز محلات تاريخي و شناسايي و تعيين عوامل فرهنگي و اجتماعي موثر بر ايجاد و ارتقا محلات پايدار شهر است.به اين منظور، از منابع موجود در منابع كتابخانه اي به تعيين اين عوامل پرداخته شده است. در اين مقاله از روش پژوهش توصيفي استفاده شده است كه بر اساس آن ابتدا پس از يافتن عوامل تاثير گذار بر ايجاد و ارتقا محلات پايدار به شناسايي و تعيين عوامل فرهنگي و اجتماعي پرداخته و اين عوامل را مورد بررسي قرار داده و نشان ميدهد در ايجاد محلات پايدار، عواملي همچون توجه به عدالت اجتماعي، عدالت در پراكنش خدمات،ايجاد بسترها و كيفيات اجتماعي و... تاثير گذار مي باشد.كه بايد آنها در طراحي هاي جديد مورد توجه قرار دهيم.