سنجش كارايي ديدگاه هاي واقع گرا و آرمان گرا در تخصيص بودجه عمراني با رويكرد برنامه ريزي خطي (مطالعه موردي: شهرداري اصفهان)

بودجه يك برنامه ي مالي قابل پيش بيني است كه بر اساس دو ديدگاه واقع گرا و آرمان گرا تدوين مي شود. در ديدگاه واقع گرا،بودجه ي سال آتي ، صرفا بر اساس عملكردهاي گذشته، برآورد مي شود. اما در روش آرمان گرا، بودجه ي سال آتي صرفا بر اساس اهداف وآرمان هاي پيش روي سازمان، تدوين مي گردد. سوالي كه مطرح مي شود اين است كه با توجه به ماهيت مناطق مختلف، تعدد و تنوع پروژه هاي عمران شهري در شهرداري ها، تخصيص بودجه بر اساس كدام ديدگاه كارايي بيشتري دارد؟ براي پاسخ به سوال مذكور ، در ابتدا سه مدل طراحي شده است. مدل اول مبتني بر اساس اطلاعات عملكردهاي گذشته در قالب مدل واقع گرا، مدل دوم بر اساسشاخص هاي كمي برنامه ي پنج ساله چهارم شهرداري )اصفهان 59 ( با استفاده از روش توزيع اعتبارات، در قالب مدل آرمان گرا و مدلسوم نيز بر اساس تركيب مدل اول و دوم طراحي شده است. جهت سنجش كارايي با استفاده از نرم افزار WINQSB و از روش پارامتريك تيمر 1 كه داراي رويكرد برنامه ريزي خطي است، استفاده شده است. نتايج نشان مي دهد ميانگين كارايي در مدل واقع گرا 55.95 ، آرمان گرا، 53.43 و الگوي تركيبي 55.19 درصد بوده است. در واقع تركيب الگوهاي واقع گرا و آرمان گرا منجر به كارايي بيشتر در تخصيص بودجه شهرداري اصفهان شده است.